تکنیک All-on-4 منجر به ایجاد یک انقلاب در درمان بیماران بی دندان شده است ، طوری که منجر به بازسازی فوری تمام موارد ، بدون نیاز به جراحی های بازسازی استخوانی وسیع می گردد . به کمک این تکنیک زیبایی و فانکشن با موفقیت بالایی قابل دستیابی است .
تکنیک All-on-4 یک پروتکل جراحی و پروتزی می باشد که در دهه 90 توسط دکتر Malo با همکاری دکتر Rangert به طور جدی مطرح شد . این تکنیک باعث این می شود تا از درمان های پیچیده و پرهزینه جلوگیری شود .
در نوع استاندارد این تکنیک ، 4 ایمپلنت در بخش های قدامی فک که بیشترین تراکم استخوانی را دارند قرار می گیرند ، طوری که پروتز 10 تا 12 واحدی با حداقل کانتی لور بر روی 4 ایمپلنت قرار گیرد .
استفاده از ایمپلنت های کمتر مراحل جراحی و پروتزی کار را همچون قالب گیری ، گرفتن passivity ساختار پروتزی کوتاه تر و ساده تر می کند . نتایج استفاده از تعداد بیشتری ایمپلنت با 4 ایمپلنت قابل مقایسه است . از طرفی استفاده از تعداد کمتر ایمپلنت منجر به بهبود بهداشت بیمار می شود . همچنین در بسیاری از موارد میزان استخوان موجود برای قرار دادن تعداد بیشتری از ایمپلنت ناکافی است .
زاویه دار شدن ایمپلنت خلفی اجازه ی حداکثر استفاده را از استخوان موجود می دهد ، ضمن آنکه منجر به کوتاه شدن طول کانتی لور می شود . نشان داده شده است که زاویه دار بودن ایمپلنت ها منجر به افزایش نیروهای مخرب بر دندان ها نمی شود ، بلکه نیروهای مخرب به شدت تحت تاثیر طول کانتی لور موجودند . قرار گیری این ایمپلنت های زاویه دار می تواند به کمک راهنمای جراحی و یا با کمک تکنیک جراحی با کمک کامپیوتر ( مثلا به کمک Nobol Guide ) انجام گیرد .
جراحی All-on-4 به خاطر پروتکل ساده ی جراحی که دارد ، در هر سنی و حتی در بیماران با مشکلات سیستمیک که امکان بازسازی های وسیع استخوانی در آنها وجود ندارد ، قابل انجام است .
جراحی های گرفت استخوانی گران اند و عوارض فراوانی دارند ، در حالی که استفاده از All-on-4 این معایب را برطرف می کند . باتوجه به هزینه و مشکلات کمتر این روش بیماران بسیاری می توانند از این تکنیک استفاده کنند .
مطالب مرتبط :
