استفاده از ریتینر بعد از انجام ارتودنسی
بعد از اینکه ارتودنسی دوره اش تمام می شود یا بریس ها برداشته می شوند، باید حتما ریتینر استفاده کنید.
با اینکه بیماران باید ریتینر را فول تایم به مدت 6 ماه اول استفاده کنند، بسیاری از افراد هم می باشند که می توانند آن را در شب استفاده کنند. یا حتی در طول مدت زمان کمتری استفاده کنند.
در زیر لیستی از تاپیک هایی را اورده ایم که این گاید را شامل می شوند.
از انجایی که ممکن است حدس زده باشید، اغلب آن ها در طول درمان ارتودنسی ممکن است جهت شان عوض شود.
اما بریس ها زمانی که جدا می شوند، دیگر هیچ فشاری به لیگامنت ها نیست. بدون ریتینر، تمایل این لیگامت ها به اینکه دندان ها را به سمت عقب بکشند، بالا می رود.
حتی اگر این لیگامنت ها به دندان های شما فشاری نیاورند، جهت حرکت دندان ها در طول روز به طور طبیعی می تواند دندان ها را در جهت خاصی حرکت دهد. اکثر ماها “میدلاین دریفت” را می بینیم. که در آن ها دندان ها با بالارفتن سن شیفت به سمت نیش دارند.
ریتینرها به حفظ موقعیت دندان های فعلی کمک می کنند. با این کار شما روی دندان ها و حفظ لبخندتان سرمایه گذاری کرده اید.
استفاده نکردن از نگهدارنده ها تقریبا همیشه ریلپس می کند.
به عبارت دیگر، دندان های شما به طور حتم سمت عقب شیفت دارند و به آن سمت برمی گردند. چنین چیز مشابهی در صورتی که ریتینرها را چند وقتی بگذارید، بعد بردارید، رخ می دهد. اکثر افراد نیاز به ریتینر برای چندسالی دارند. خصوصا بعد از اتمام دوره ارتودنسی.
نگهدارنده های دائمی در مقایسه با مدل متحرک
این اپلاینس معمولا یک بیس اکریلیک نازک دارد.
طوری که پشت سقف دهان قرار گرفته، به همراه سیم نازکی که قسمت بیرونی دندان های شما را احاطه کرده. این ها مقرون به صرفه می باشند، خصوصا برای کودکان و یا نوجوانان. حتی گزینه ای سفارشی بوده که رنگ پایه اکریلیک را می توانید انتخاب کنید.
نگهدارنده های Essix هم نسخه ای واضح از نگهدارنده های متحرک می باشند که نمای شفافی از ریتینرهای متحرک می باشند.
بازتابی از تری های اینویزیلاین می باشند. مزایای نگهدارنده های Essix در طراحی آن هاست. طوری که می توانند به شما در تنظیم مجدد حرکت خفیفی در دندان ها بسیار کمک کنند. همچنین تمیزنگه داشتن ها بسیار آسان می باشد.
نگهدارنده های متحرک معمولا برای دندان های بالا، نیش هایی که قبلا گپس ماژور نداشتند. برای درمان و بزرگسالان. با این حال مواردی می باشند که نگهدارنده های دائمی قطعا در این موارد ضرورت پیدا می کنند.
ریتینر های دائمی یکی از مدل های دایرکتی می باشند که با سطح tongue-side به دندان های خاصی متصل می شوند. معمولا شش دندان جلویی پایینی و گاهی چهار دندان بالایی می باشند. خصوصوا اگر یک فاصله زیادی بین آن ها باشد. در بیشتر موارد، نگهدارنده های دائمی محدود به دندان های جلویی پایینی می باشند.
مزیت نگهدارنده های دائمی در این است که هرگز نگران یاداوری استفاده از آن ها را ندارید.
علاوه بر این، از دندان های در معرض خطر محافظت می کنند. دندان هایی که مستعد عود بیماری و یا حرکات روزمره در لب و زبان شما می باشند. به خاطر اینکه درصد بالایی از مردم دندان های جلویی پایینی را در معرض خطر بیشتری می بینند.
گذاشتن ریتینر در این ناحیه از دهان، سرمایه گذاری روی ارتودنسی شما عبد از سال ها یا دهه ها می باشد.
یکی این است که تمیز کردن دور آن ها دشوار است. نخ دندان یا واتر فلاسرها هم یک ضرورت می باشند. دلیل دیگر اینست که اگر ریتینرها به هر دلیلی بیفتند، نمی توان آن ها را به جای شان برگردانید.
باید دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی آن را در جای خودشان قرار دهد.
چند ساعت باید ریتینرها را استفاده کرد؟
در مورد مدت زمان استفاده نگهدارنده ها، تفکرات مختلفی می باشد.
به طور کلی، هرچه بیشتر، بهتر. اما با گذشت زمان، لزوما نیازی به استفاده از نگهدارنده ها در طول روز نیست. برخی هستند که با آن ها مستقیما به خواب می روند، ما صحبت ما روی استفاده از این ریتینرها به مدت حدودا 7 الی 9 ساعت در روز به طور میانگین می باشد.
حتی اگر دندان های شما در پایان روز کمی حس بدی دارند، می توانید آن را شب هنگام استفاده می کنید. به شما کمک می کند که موقعیت آن ها را مجدد تنظیم کنید. با گذشت ماه ها، و سال ها، این مراقبت ها و نگهداری شما را مطمئن از عدم ریلپس دندان های نیش می کند.
اما درصورتی که شب ها استفاده نکنید، حداقل به صورت نیمه هم رعایت کنید، احتمال بسیار بالایی دارد که دندان ها شروع به حرکت به سمت عقب داشته باشند. از جایی که حرکت داشتند.