از دیدگاه اصطلاح شناسی واژه Implant از دو جزء IM به معنای درون و Implant به معنای کاشتن و کار گذاشتن است . در تعریف عمومی ایمپلنت دندانی ، وسیله ای است که از مخاط دهان عبور کرده و در استخوان مربوط در دهان قرار می گیرد . ایمپلنت ، دارای قابلیت تطابق و سازندگی همانند دندان طبیعی بوده و حتی جهت حمایت از سایر پروتزهای ثابت و متحرک مورد استفاده قرار میگیرد .

امروزه ایمپلنت برای این به کار می رود که همانند یک دندان طیعی زیبا و کاراست و دوامی برابر با دندان طیعی دارد . شایان ذکر است که در بسیاری از بیماران بی دندان به علت اثراتی که بر عملکرد دهانی و شرایط روحی و روانی بیمار می گذارد نوعی معلولیت محسوب می شود . مطالعات دراز مدت نشان داده میزان موفقیت عملکرد ایمپلنت در فک پایین 95% و در فک بالا 93% است .