همان طور که در مطالب قبل توضیح داده شد، در این مطلب نیز در مورد پیوند استخوان سینوس توضیحاتی بیان شده است. روش پیوند کرست ایلیاک به ماگزیلا 25 سال است که دست خوش تغییر و تحولات زیادی شده است. روش های متفاوتی مثل پیوند انله، یا پیوند اینتراپوزیشنال به همراه استئوتومی لفورت 1 پیشنهاد شده اند. اساساً گاهی ایمپلنت ها همراه زمان با پیوند استخوان جایگذاری شده و در قدام سینوس های ماگزیلاری قرار داده می شوند. چون ماگزیلا به سمت مدیال تحلیل می رود مندیبل نیز به سمت فاسیال تا استخوان بازال باقی بماند ایمپلنت های جایگذاری شده همزمان با پیوند استخوان در ماگزیلا بیش از حد لینگوالی و در مندیبل بیش از حد فاسیالی خواهند بود. جایگذاری غلط ایمپلنت خطر قرار گرفتن ایمپلنت در نواحی پر مخاطره باز شدن خط برش، فاصله نادرست قدامی خلفی ایمپلنت و تحلیل کمتر قابل کنترل استخوان کرستال طی رگ زایی مجدد را افزایش می دهد. به همین دلایل تغییراتی در این روش ها اعمال شد.
پیوند سینوس ماگزیلاری یکی از قابل پیش بینی ترین نواحی دهان است تا در آن حجم زیادی از استخوان شکل گرفته حتی وقتی که ناحیه ی پیوند اساساً با آلوپلاست و یا آلوگرفت پر شده باشد. در نتیجه پیوند سینوس به عنوان بخشی از روش پیوند استخوان از کرست ایلیاک قویاً توسط محققان پیشنهاد شده است. با این کار امکان کاشت ایمپلنت های بیشتری در ناحیه دیستال با ابعاد بزرگ تر و سطح تماس بیشتر فراهم می شود تا تقسیم بیومکانیکی استرس و فشار و کشش به استخوان بهبود یابد. با این وجود یک مشکل پیوند همزمان سینوس و پیوند انله افزایش خطر عفونت پس از جراحی سینوس در طی دو ماه اول بعد از پیوند سینوس است که تقریباً در 3 درصد عمل ها اتفاق می افتد. عفونت پیوند سینوس را با خطر مواجه کرده و می تواند به ناحیه انله پیوند گسترش یابد. با وجودی که احتمال وقوع این حادثه کم است می توان خطر آن را با پیوند سینوسی که اساساً با آلوپلاست یا آلوگرفت 3 تا 4 ماه قبل از پیوند کرست ایلیاک انجام شده برطرف کرد. با این روش مشکلات ممبرین سینوس و آستیوم را می توان قبل از پیوند کرست ایلیاک مشخص و برطرف کرد. درطی جراحی بلوک پیوندی انله می توان یک سوم تا یک دوم تحتانی پیوند سینوس را خارج کرده و با استخوان اتوژن جایگزین کرد. چون در این عمل ممبرین سینوس دستکاری نمی شود، خطر عفونت حداقل است.
مطالب مرتبط:
