ارزیابی جامع ناحیه گیرنده پیوند برای طراحی جراحی ضروری است. این کار شامل این موارد است: سایز پیوند، ملاحظات استتیک، توپوگرافی بافت نرم و سخت و بررسی سلامت پریودونتال و اندودونتال دندان های مجاور.

ناحیه گیرنده پیوند را می توان از جنبه عرض، ارتفاع و طول بررسی کرد. قابل پیش بینی ترین نواحی آگمنتیشن استخوان تنها نیازمند ارزیابی بعد عرضی در گیرنده پیوند می باشد. است که فقط برای یک دندان به کار رود. این کار دیواره های طرفی مزیودیستال، آپیکال استخوان و یک دیواره مدیال استخوان میزبان را تأمین می کند. قوسی به طول یک دندان برای کنترل و تغییر شکل بافت نرم شرایط آسان تری داشته و خطر باز شدن خط برش در آن به حداقل می رسد. پروتزهای موقت (انتقالی) متکی بر دندان را نیز به سادگی می توان ساخت. می توان تمام ناحیه را با برداشتن پیوند از ناحیه دهنده با اتوگرفت به طور کامل پوشش داد. کمترین پیش بینی در مورد نتیجه پیوند استخوان مربوط به نواحی ای است که طول آن ها بیشتر از 4 دندان بوده و بیش از 5 میلیمتر در بعد ارتفاع و طول نیاز به ترمیم دارد. چرا که بخش گیرنده ی پیوند اساساً در حکم یک دیواره استخوانی در قاعده است و مشکلات خط برش، پروتز موقت (انتقالی) و مقدار ناکافی پیوند از ناحیه دهنده با یکدیگر ترکیب شده و خطر کلی درمان را افزایش می دهند.

ابعادمزیودیستال ناحیه گیرنده پیوند با برداشتن استخوان از نواحی داخل دهانی گاهی تا چهار دندان مجاور یا کمتر را از بعد طولی در بر می گیرد و فقط از بعد عرضی دچار نقصان است. با این وجود در برخی از بیماران که مندیبل بزرگی دارند و چندین ناحیه برای برداشتن پیوند در دسترس است،  شاید بتوان کل قوس ماگزیلا در بعد عرضی را آگمنت کرد.

مطالب مرتبط:

دستورالعمل پس از جراحی ایمپلنت