استفاده و ایجاد ایمپلنت به صورت زیر می باشد:

– فاصله بین دندان های جلو در اثر از دست رفتن یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند. از دست رفتن دندان می تواند به دلیل پوسیدگی، بیماری لثه و یا تصادفات باشد. اگر دندان در منطقه زیبایی باشد علاوه بر زیبایی سلامتی دندان نیز متاثر می شود. فاصله طولانی بی دندانی باعث رویش دندانهای فک مقابل به این فاصله و جابجایی دندانهای بالا و پایین و از دست رفتن اکلوژن مناسب می شود. عمل جویدن نیز متاثر شده و مفاصل فک پایین در طولانی مدت دردناک می شود و درنتیجه منجر به ایجاد ایمپلنت خواهد شد.

– فاصله زیاد بین دندان ها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان بطوری که دندانهای مجاور آن طبیعی باشند. فاصله بیشتربین دندانها همان اثرات ازدست رفتن یک دندان را بصورت شدیدتر نشان می دهند. عدم زیبایی، مشکلات پخش نیروی جویدن ، درد در مفاصل فک پایین و مشکلات تکلمی از موارد مورد شکایت بیماران می باشد. درنتیجه منجر به ایجاد ایمپلنت خواهد شد.

– زمانی که یک یا بیش از یک دندان از انتهای هر قوس دندانی از دست رفته باشد و تنها یک سمت، دندان طبیعی باشد.از دست دادن دندانهای قوی در عقب قوس دندانی که وظیفه جویدن و آماده کردن غذا برای هضم دارند باعث آسیب به حرکات جویدن می شود. دندانهای باقیمانده به سمت فضای خالی حرکت می کنند و تماس بین دندانها از دست می رود. همچنین دندانهای قوس مقابل نیز به طرف فضا حرکت می کنند و مشکلات مفاصل فک پایین نیز رخ می دهد.و درنتیجه منجر به ایجاد ایمپلنت خواهد شد.

– زمانی که کلیه دندان های یک یا هر دو فک از دست رفته باشد. بی دندانی کامل فک بالا و پایین با هم یا به تنهایی منجر به مشکلات بسیار زیادی می شود. جویدن و صحبت کردن  از مشکلات اصلی بیماران بی دندان می باشد. از آنجا که دندان ها که عامل ساپرت عضـلات صورت هستند دیگر وجود ندارد، بیمار حالت صورت مسنی خواهد داشت و درنتیجه منجر به ایجاد ایمپلنت خواهد شد.

دندان آسیاب نسبت به سایر دندان‌ها بیشتر دچار پوسیدگی شده، با احتمال بالاتری از دست می‌رود. در مواردی که چندین دندان ازدست‌رفته است، با کمک ایجاد ایمپلنت متکی بر بریج می‌توان از مشکل بی‌دندانی رهایی یافت. درصورتی‌که تمام دندان‌های یک فک خود را ازدست‌داده‌اید،  با گذاشتن چند  و قرار دادن روکش روی آن‌ها می‌توانید دندان‌های ثابت و همیشگی داشته باشید.

در صد موفقیت انجام ایمپلنت به عوامل مختلفی بستگی دارد که در بیماران مختلف متفاوت است. حتی این مسئله در مورد ایمپلنت فک بالا و پایین نیز تفاوت دارد. به طور متوسط میزان موفقیت ایمپلنت دندانی ۹۵% گزارش شده است.

بهترین حالت قرار دادن ایمپلنت ، قرار دادن ایمپلنت بلافاصله پس از کشیدن دندان است.

در صورتی که دندان از دست رفته، عفونی نباشد و مقدار زیادی استخوان در اثر عفونت از دست نرفته باشد، شانس زیادی برای جایگزینی همزمان و ایجاد ایمپلنت وجود دارد.

در مورد دندانهایی خلفی که معمولاً چند ریشه هستند و مخصوصاً اولین دندانهای خلفی بزرگ که دو یا سه ریشه است، جایگزین همزمان دندان کشیده و ایجاد  ایمپلنت معمولاً مقدور نیست و بهتر است حدود ۶ هفته صبر کرد.

معمولاً پس از کشیدن دندان، مقداری تحلیل استخوان اتفاق می افتد، دندانپزشک تا حد امکان سعی می کند بلافاصله پس از کشیدن دندان اگر شرایط فراهم باشد، ایمپلنت را در حفره ی دندان کشیده شده جایگزین کند. بهتر است که ایمپلنت ها به همدیگر متصل شوند و به صورت گروهی روکش شوند تا اینکه تک تک و به طور مجزا روکش شوند به این دلیل که میتوانند در تحمل فشارهای جویدن به کمک هم بیایند.