دندانپزشکان و افراد عادی مشکلات مربوط به دنچر کامل فک پایین را بیش از هر پروتز دندانی دیگری می دانند. قرار دادن ایمپلنت باعث بهبود ساپورت، گیر و ثبات اوردنچر می شود. به همین دلیل بیماران مشتاق انجام درمان اوردنچر متکی بر ایمپلنت در فک پایین هستند.

قرار دادن ایمپلنت یا ساخت پروتز حین درمان اوردنچر متکی بر ایمپلنت در فک پایین از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است و در نتیجه یک درمان ایده آل برای شروع یادگیری دانش ایمپلنت در دندانپزشکی است. در نتیجه یکی از مفیدترین درمان ها برای ارائه به بیماران و در واقع بهترین مقدمه برای دندانپزشکان برای یادگیری قوانین ایمپلنت در دندانپزشکی است. در مقایسه، اوردنچر متکی بر ایمپلنت ماگزیلاری به اندازه اوردنچرهای مندیبل کاربرد ندارند و همچنین قرار دادن و ترمیم بر روی این ایمپلنت ها مشکل تر است.

سال هاست که ایده اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت مندیبل مطرح است. در مطالعات بسیاری موفقیت کاربرد ایمپلنت های ساب پریوستال مندیبل و یا ایمپلنت های ریشه ای شکل که بلافاصله تحت اعمال نیرو قرار گرفته و در محل ثابت شده اند، در قدام مندیبل گزارش شده است. افزایش آگاهی دندانپزشک و بیمار باعث شده که در شرایط مختلف کلینیکی، تراکم استخوان، بیومکانیک و خواسته بیمار، طیف وسیع و گسترده ای از بیماران توسط اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت درمان شوند.

با افزایش اطلاعات جمع آوری شده درباره این درمان، اوردنچر ها مقبولیت بهتری یافته اند و جایگاه خود را در بین درمان های ایمپلنت دندانپزشکی پیدا کرده اند. با توجه به دیدگاه حفظ حجم استخوان، بیماران بی دندانی، برای حفظ ساپورت اوردنچر در ماگزیلا و مندیبل، باید با تعداد مناسبی ایمپلنت، درمان شوند. پیشرفت تحلیل استخوان بعد از ازدست رفتن دندان و مشکلات وابسته به آن باعث شده که تمامی بیماران بی دندان کاندید درمان با ایمپلنت شوند.