همان طور که در مطالب گذشته بیان شد، حداقل سن برای ایمپلنت های دندانی به ویژه زمانی که بیمار به طور مادرزادی دندان ندارد، مهم است. حال رشد استخوانی همراه با شرایط سنی را بررسی می کنیم:

رشد ماگزیلا در سه منطقه مشخص رخ می دهد: (1) ترانسورس (عرض). (2) ساژیتال (طول). (3) ورتیکال (عمودی). رشد ترانسورس قدام ماگزیلا پیش از بلوغ کامل می شود. فضای اینترکرانیال پس از 20 سالگی بسیار کم تغییر می کند. رشد ساژیتال حاصل رشد در ناحیه ی سوچور (درز) است. در منطقه ی توبروزیته ی ماگزیلا مستعدترین نوع رشد، رشد ساژیتال است زیرا پره ماگزیلا ممکن است به طرف پایین، جلو حرکت کند. به اندازه ی 25 درصد از جا به جایی، به دلیل تحلیل منطقه ی قدامی که می تواند منجر به تحلیل استخوان فاشیال ایمپلنت های ماگزیلایی که پیش از اتمام مرحله ی رشد جایگزین شده اند، از بین می رود. این رشد نتیجه ی جا به جایی منفعل که یک سوم از رشد در سن 17 سالگی را شامل می شود باشد، در حالی دوم سوم دیگر رشد به دلیل بزرگ شدن دیر تر رخ می دهد. نشان داده شده است که هر چند بزرگ شدن به طور قابل توجهی در میان افراد متغیر است. ایمپلنت های متعدد نباید در عرض میدلاین در زمان بلوغ و در زمانی که توقف و رشد و نمو تعیین نشده است به هم اسپلینت گردند.

به علاوه در طول این رشد، دندان ها به سمت مزیال بخش خلفی شیفت پیدا می کنند (کانین به مولر) که حدود 5 میلیمتر در بین سن 10 تا 21 سالگی و ناحیه ی قدامی به طور میانگین 2/5 میلیمتر حرکت می کند. بنابراین اسپلینتی که خیلی زود کار گذاشته شده باشد می تواند مانع شیفت مزیال و سپس غیر قرینه شدن قوس گردد.

رشد عمودی ماگزیلا در حین جا به جایی همچنین به جلو رانده می شود این امر توسط رشد اوربیت ها، حفره ی بینی، سینوس های ماگزیلا و توسط (رسوب) deposition استخوان در سطوح پالاتال و آلوئولار صورت می گیرد. رشد عمودی تا پس از رشد عرض و ساژیتالی ادامه دارد. نشان داده شده است که انسیزورهای ماگزیلا تا 2 میلیمتر به طرف پایین و 2/5 میلیمتر به طرف فاسیال در بین سنین 9 تا 25 سالگی حرکت می کنند. سرعت رویش در حدود 1/5 میلیمتر در هر سال در طول رشد فعال و 0/1 تا 0/2 میلیمتر در هر سال تا سن 18 سالگی است.

مطالب مرتبط:

محدودیت های سنی برای ایمپلنت های دندانی