ایمپلنت اندوستئال ماده ای آلوپلاستیک است که به روش جراحی در داخل ریج استخوانی باقیمانده به عنوان زیرساخت پروتز دندانی قرار داده می شود. تعریف فوق شاید یک تعریف مناسب برای ایمپلنت های دندانی داخل استخوانی باشد، اما قبل از آن باید دید چرا امروزه استفاده از ایمپلنت دندانی تا این حد گسترش یافته و چرا جایگزین بسیاری از روش های درمانی متداول شده است ؟

اگر هدف نهایی بازسازی شکل ، عملکرد ، راحتی ، زیبایی ، تکلم و سلامت بیمار باشد ، ایمپلنت دندانی به بهترین صورت و با کمترین اثرات نامناسب جانبی در صورت رعایت کلیه اصول می توانند این هدف را برآورده سازند و همین نیاز به استفاده از درمان های ایمپلنت دندانی را می افزاید . عوامل زیر در افزایش نیاز به ایمپلنت دندانی مؤثر است :
1 . طولانی شدن عمر افراد و از دست رفت بیشتر دندان ها در رابطه با افزایش سن
2 . عوارض بی دندانی که خود را در برهم زدن اکلوژن دندانی، افزایش سرعت تحلیل ریج بی دندان و … نشان می دهد .
3 . شکست های متعدد و نارضایتی بیماران از روش ها ی متداول جایگزینی دندان های از دست رفته ، چه به صورت پروتزهای ثابت و به خصوص پروتزهای متحرک
4 . اثرات مضر و جانبی پروتزهای متحرک برای بیمار

5 . جنبه های روانی از دست دادن دندان ها که ممکن است از احساس از دست دادن جزئی از بدن خویش تا عدم وجود اعتماد به نفس به دلیل نقص در زیبایی ، مشکلات تکلمی و گفتاری در جمع ، در بی دندانی های وسیع تر و در استفاده از پروتزهای متحرک وجود داشته باشد .
6 . مزایای اثبات شده و نتایج مثبت استفاده از ایمپلنت و پروتزهای متکی بر ایمپلنت

ایمپلنت دندانی

با این که سیستم های مختلف ایمپلنت در حال حاضر وجود دارد و هر کدام از مزایای خود می گویند ، اما این دام برای هر دندانپزشکی وجود دارد که فکر کند هر سیستم جدیدی می تواند بهتر و ارزان تر باشد . تمام درمان های ایمپلنت وابستگی به سطح بالایی از آموزش کلینیکی و تجربه دارند. بسیاری از هزینه درمان نه به خاطر سیستم انتخابی بلکه وابسته به زمان درمان کلینیکی و هزینه های لابراتواری است .