ناحیه سمفیز مندیبل به وسیله شاخه مندیبولار عصب پنجم مغزی و اعصاب سرویکال از C-3 و C-4 عصب دهی می شود. در نتیجه باید تزریقات متعددی انجام شود. برای بی حس کردن عصب V3 می توان از بلاک دو طرفه عصب دندانی، یا بلاک آکینوزی، با لیدوکایین 2% (با اپی نفرین یک در صدهزار) و مارکایین 0/5% (با اپی نفرین یک دویست هزار) استفاده کرد. سپس بی حسی انفیلتراسیون با لیدوکایین 2% (اپی نفرین یک در صد هزار) به اندازه یک سوم کارپول در جلو و عقب هر سوراخ منتال انجام می شود. یک سوم کارپول نیز در میدلاین در قاعده ی برجستگی چانه ای تزریق می شود. یک کارپول دیگر نیز به دو قسمت تقسیم شده و درهر قسمت در یک طرف توبر کل فوقانی چانه ای نزدیک قاعده مندیبل تزریق می شود. دسترسی جراحی به سمفیز با یک برش کرستال، برش وستیبولار، برش از وسط بافت کراتینیزه یا برش سالکولار بسته به آناتومی ناحیه انجام می شود. اغلب دندان های قدامی مندیبل بالای ناحیه دهنده ی پیوند حضور دارند.

از دسترسی وستیبولار زمانی استفاده می شود که 4 تا 8 میلیمتر از ارتفاع بافت کراتینیزه در اطراف دندان های قدامی مندیبل وجود داشته باشد، وقتی مارژین کراون زیر لثه ای در ناحیه وجود داشته باشد، وقتی به دهی سنس ریشه ها مشکوک باشیم، وقتی در تاریخچه دندانپزشکی بیمار، پوشش ریشه ذکر شده باشد یا وقتی عمق سالکوس اطراف دندان های قدامی مندیبل بیشتر از 4 میلیمتر باشد. در این موارد کنار زدن بافت نرم اطراف دندان های قدامی برای کاشت دندان می تواند باعث تحلیل بافت نرم و نمایان شدن ریشه دندان ها شود.

مطالب مرتبط:

کنترل درد پس جراحی