بعد از برداشتن پیوند، می توان آن رادر سالین استریل قرار داد یا این که فوراً آن را در ناحیه گیرنده پیوند تثبیت کرد. باید در حداقل زمان ممکن بلوک پیوندی را در ناحیه گیرنده پیوند قرار داد. سطح ترابکولار پیوند (وقتی وجود داشته باشد) باید در تماس با کورتکس زیرین استخوان ناحیه پذیرنده پیوند باشد. استخوان در ناحیه پذیرنده پیوند باید قبلاً دکورتیکه شده باشد. برای تطابق بهتر پیوند با ناحیه پذیرنده می توان پیوند را ری کانتور کرد؛ با این وجود نباید آن را تکه تکه یا به قطعات ظریف تر خورد کرد. هنگامی که کانتور پیوند برای تطابق با ناحیه پذیرنده تغییر داده شده باید همین کار در مورد کانتور ناحیه پذیرنده پیوند هم انجام شود. بعد از آن که پیوند کاملاً روی ناحیه گیرنده قرار گرفت بدون حرکت دادن یا تکان خوردن و تحت فشار محکم دو یا سه پیچ تثبیت کننده را می توان برای هر بلوک استخوانی آماده کرد.

سوراخ ها در بلوک پیوندی باید کمی بزرگ تر از قطر خارجی پیچ های تثبیت کننده باشند اما قطرشان (درون ناحیه ابتدای سوراخ) باید از سر پیچ کوچکتر باشد. با این کار پیچ تثبیت کننده امکان پیدا می کند تا از بلوک پیوندی عبور کرده و وارد استخوان میزبان شود. قطر بزرگ سر پیچ، هنگام پیچاندن پیچ به داخل استخوان ناحیه میزبان (برای دست یابی به ثبات کافی)، بلوک پیوندی را به استخوان میزبان فشرده می کند.

قطر thread خارجی پیچ تثبیت کننده معمولاً 1/4 تا 2 میلیمتر و v شکل هستند. با این طراحی، حین عمل، پیچ به داخل استخوان میزبان پیچانده شده و نکته مهم اینجاست که از سمت ناحیه گیرنده پیوند و استخوان پیوندی بعد از بالغ شدن پیوند قابل باز کردن است. برخلاف پیچ های تثبیت کننده شکستگی ها، این پیچ ها طوری طراحی شده اند که باید حتماً بعد از بالغ شدن پیوند استخوان از محل خارج شوند چون ایمپلنت های درون استخوانی در مسیر آن ها کار گذاشته می شوند. سر پیچ تثبیت کننده باید تحت (flat) و قطر سر آن 2/2 میلیمتر یا بیشتر باشد تا بتواند بلوک پیوندی را به استخوان ناحیه گیرنده پیوند فشرده کند.

مطالب مرتبط:

نکات جراحی برای پیوند استخوان