قراردادن ایمپلنت های دندانی به روش جراحی عمل نسبتاً بی خطری است. در هر صورت از سال 1984، 11 مورد گزارش از خونریزی های تهدید کننده حیات در نتیجه قرار دادن ایمپلنت ها در مندیبل گزارش شده است. اگرچه این موارد نادر هستند و بیشتر دندانپزشکان هرگز با این عوارض خاص روبر نمی شوند، بهتر است از ریسک های موجود و نحوه درمان آگاهی داشته باشیم.

علت خونریزی تهدید کننده حیات خونریزی داخلی مشخص در کف دهان، که معمولاً به علت سوراخ شدن کورتیکال لینگوال اتفاق می افتد و تورم مربوط به آن در کف دهان و زبان، که انسداد تنفسی را موجب می شود، می باشد. خون ریزی مشخص در حین جراحی مربوط به تهاجم به عروق خونی می باشد، اما ممکن است یک تا شش ساعت پس از توقف خون ریزی اولیه هم رخ دهد. به طور اولیه دو شریان عمده به کف دهان خون ریزی کرده و با خون ریزی تهدید کننده حیات مرتبط هستند: شریان لینگوال و شریان فاسیال. به منظور انتخاب روشی برای کنترل شرایط، تعیین منشأ و مبدأ خون ریزی حائز اهمیت است.

علائم و نشانه های خونریزی تهدید کننده حیات در کف دهان شامل:

1) تورم و بلند شدن کف دهان

2) افزایش اندازه زبان که حتی ممکن است در مواردی از دهان بیرون بزند.

3) خونریزی منتشر و ضربان دار از محل اوستئوتومی یا کف دهان.

راه های پیشنهاد شده برای کنترل خونریزی:

1) فشار دو دستی به این صورت که یک انگشت در داخل دهان بر روی محل و یک انگشت در خارج از دهان قرار گرفته و دو انگشت به هم فشار می آورند.

2) زبان را بیرون کشیده و سپس این که آیا خون ریزی کاهش یافته یا نه بررسی می شود.

3) سر را بلند کنید، این عمل جریان خون به ناحیه را تا 30% کاهش می دهد.

4) یک راه هوایی دهانی – حلقی را در پشت زبان قبل از آن که بزرگ شده و ورود وسیله را تقریباً غیر ممکن می سازد، قرار دهید.

5) عوامل انعقادی را در محل اوستئوتومی بر رو و یا داخل بافت پریوست لینگوال قرار دهید.

6) فشار محکمی را بر روی زائده transverse چهارمین مهره سری در گردن در طرف خون ریزی دهنده اعمال کنید.

7) در صورتی که این تلاش ها برای متوقف کردن علائم خون ریزی تهدید کننده حیات موفقیت آمیز نبود و یا این مشکلات چندین ساعت بعد شروع شد، بیمار را به بیمارستان منتقل کنید. برای انتقال بیمار به بیمارستان تأمل نکنید.