هر درمانگری که بخواهد در حوزه ایمپلنت های دندانی و کاشت دندان ورود نماید، بایستی خود را آماده سازد و برای این آماده سازی نکات زیر را در نظر گرفته باشد:

1.کاشت ایمپلنت در داخل استخوانی که ارتفاع و قطر کافی دارد، کار بسیار ساده ای است. اما اگر درمانگر پایه علمی لازم را نداشته باشد و از روند یکپارچگی استخوانی، اصول بیومکانیک، انواع ایمپلنت ها، نقش ثبات اولیه در دوام نتایج کار، روش بارگذاری، اصول زیبایی پروتز های ایمپلنتی، و … آگاه نباشد همچون نابینایی خواهد بود که رسیدن به مقصد نشانه ای از خوش شانسی اوست و تکرار موفقیت وی قابل پیش بینی نمی باشد.

2.شاید مهم ترین نکته در تضمین موفقیت کار هر درمانگر، توانایی وی در انتخاب بیمار با توجه به مهارت های شخصی است. تجربه کردن موارد مشکل و پیچیده در قدم های آغازین، هم بیماران ما را از درمان با ایمپلنت آزرده می سازد و هم اعتماد به نفس درمانگر را برای کارهای بعدی مختل خواهد ساخت.

3.باید خود، محیط کار، وسایل، و دستیاران را برای کار با ایمپلنت آماده سازیم. بدون داشتن امکانات تشخیصی درست (از یک پروپ پریودنتال یا گیج استخوان گرفته تا دسترسی به رادیو گرافی های سه بعدی)، وسایل، و تجهیزات کامل دست درمانگر بسته است و توانایی های وی امکان ظهور نخواهد یافت.

4.درمانگر باید طرح درمان و روش های جراحی و پروتزی خود را بر پایه مستندات علمی استوار سازد. اگر چه دست یابی به شیوه های جدید درمان با آزمودن فرضیه های اثبات نشده امکان پذیر شده است، اما این وظیفه را محققان و دانشگاهیان به انجام خواهند رساند و کار به عنوان یک درمانگر بر روی نمونه های انسانی تنها بر پایه مطالعات مستند، عملی اخلاقی و منطقی خواهد بود. مستندات علمی شامل کتب مرجع و مقالات منتشر شده در نشریات با پایه علمی بالا است.

5.بیاییم سعی در پوشاندن خطاهای خود نکنیم. ما بیشتر از آن چه از موفقیت هایمان درس بگیریم، می توانیم از شکست هایمان بیاموزیم. متأسفانه تعداد مقالاتی که در مورد شکست های درمان صحبت می کنند بسیار اندک است. سعی کنیم موارد نقص درمان را با همکارانمان در میان گذاریم تا نه خود دوباره به این وضع دچار شویم و نه دیگران مجبور به تجربه کردن آن شوند تا بیاموزند.

6.بازآموزی ها می تواند روشی مطلوب برای به روز نگاه داشتن دانسته ها باشد. با شناخت مسئول اجرایی و سخرانان همایش، مواردی را که بهتر و مفید تر تشخیص می دهیم انتخاب کنیم.

7.آرامش در کار از مهم ترین شاخص های یک درمانگر موفق است. این آرامش را در طول جلسات طرح درمان، معرفی روش کار، و زمان جراحی به بیمارانمان انتقال دهیم. سرعت بی مورد در کار و تلاش برای به پایان رساندن فوری درمان، امکان غفلت از نکات کلیدی را افزایش می دهد.

برای تمامی دندانپزشکان، اقدام به درمان های ایمپلنت خوشایند خواهد بود اگر :

• دانش و مهارت کافی داشته باشیم
• مواد و وسایل لازم را در کلینیک فراهم سازیم
• بیمار را با شرایط درست و منطبق بر امکانات خود برگزینیم
• با حوصله، به روز، و علاقمند باشیم.

مطالب مرتبط:

تأثیر تراکم استخوان روی میزان موفقیت ایمپلنت