در این روش، شریان ایلیاک عمقی خمیده ممکن است به خطر بیوفتد چرا که تقریباً 2/5 سانتیمتر پایین تر از کرست ایلیاک در لبه داخلی در تونلی در طول ترانسورس ابدومینیس و فاسیای ایلیاک حرکت می کند. شریان های لومبار و ایلیولومبار نیز در این روش بالقوه در معرض خطر قرار دارند چون آن ها هنگامی که از عرض عضلات دیواره شکم و ایلیاکوس عبور می کنند، موازی کرست هستند. دایسکشن زیر پوستی و کنار زدن دقیق در سطح داخلی از کنار زدن این عروق و شکل گیری هماتوم در آینده جلوگیری می کند.

LFCN اغلب در نزدیکی  ASIS قبل از این که وارد ران شود از سطح قدامی عضله ایلیاکوس عبور می کند. به طور طبیعی عصب از زیر لیگانامان اینگوئینال و عضله سارتوریوس عبور می کند؛ با این وجود در 10 درصد موارد ممکن است از روی کرست ایلیاک از فاصله 2 سانتی متری لترال ASIS عبور کند. روشی که ذکر شد از آسیب دیدگی LFCM جلوگیری می کند.

در سطح قدامی کرست ایلیاک، عصب ایلیواینگوئینال از روی عضلات مایل داخلی و ترانسورس ابدومینیس عبور می کند. سپس به زیر عضله مایل خارجی رفته وارد کانال اینگوئینال می شود تا به سمت دیستال رفته و حس ناحیه ژنیتال و پوست اطراف آن را تأمین کند. باید در روش زیر پوستی هنگام نزدیک شدن به سطح داخلی، رترکت کردن یا هنگام استفاده از اره نوسان دار با دقت کامل عمل کرد.

عصب ایلیوهایپوگاستریک در سطح قدامی کرست ایلیاک از سمت لترال ترانسوس ابدومینیس عبور می کند. در این سطح عصب کمی پروگزیمالی تر از ایلیواینگوئینال است. نورآلرژیای عصب ایلیوهایپوگاستریک قبلاً به عصب ایلیواینگوئینال نسبت داده می شد.

مطالب مرتبط:

پیوند استخوان در ماگزیلا