شکست ناشی از خستگی طی بارگذاری های متعدد ایجاد می شود. چهار عامل خستگی به طور قابل توجه بر تمایل شکست خستگی در ایمپلنت های دندانی تأثیر گذارند: 1. مواد زیستی (biomaterial) و 2. شکل هندسی کلی(macrogeometry) و 3. بزرگی نیرو 4. تعداد دوره ها

خصوصیات خستگی مواد زیستی به صورت شماتیک توسط منحنی نشان داده می شود. اگر نیروی بسیار زیادی بر روی یک ایمپلنت ایجاد شود، تعداد دوره های بارگذاری که قبل از شکسته شدن می تواند تحمل کند، بسیار کم است. از طرف دیگر، میزانی از استرس که در مقادیر کمتر از آن یک ماده زیستی ایمپلنت قابل بارگذاری با تعداد دورهای نامتناهی است، حد تحمل آن ماده نامیده می شود. آلیاژ تیتانیوم در مقایسه با تیتانیوم خالص تجارتی حد تحمل بیشتری نشان می دهد.

شکل هندسی ایمپلنت بر میزان مقاومت آن در برابر بارهای خمشی یا پیچشی و نهایتاً شکستگی ناشی از خستگی تأثیر گذار است. ایمپلنت ها در موارد بسیار نادر در برابر بارهای فشاری محوری، شکست ناشی از خستگی نشان می دهند. شکل هندسی، ضخامت فلز یا ایمپلنت را نیز شامل می شود. ماده ای که ضخامت دیواره آن دو برابر باشد، تقریباً 16 برابر استحکام بیشتری دارد. معمولاً ناحیه ی اتصال ضعیفی در ایمپلنت به علت تفاوت در قطر داخلی و خارجی پیچ و فضای پیچی پایه وجود دارد.

تا جایی که نیروهای وارده به ایمپلنت قابل کاهش باشد، امکان شکست ناشی از خستگی نیز کاهش می یابد. نیروهای وارده به ایمپلنت های دندانی با در نظر داشتن موقعیت قرارگیری قوس دندانی، حذف نیروهای گشتاوری، افزایش سطح قابل دسترس برای مقاومت در برابر نیروهای وارده، قابل کاهش است.