چهار گروه تراکم استخوانی در تمام نقاط فکین تعریف کرده که در هر دو نوع ماکروسکوپیک کورتیکال و ترابکولار استخوان متغیر است. مناطق مختلف فکین تقسیم می شود به: 1) قدام ماگزیلا(پرمولر دوم تا پرمولر دوم) 2) خلف ماگزیلا (ناحیه مولرها) 3) قدام مندیبل (پرمولر اول تا پرمولر اول) 4) خلف مندیبل (پرمولر دوم و مولرها). مناطق فکین بعضاً تراکم استخوانی یکسانی دارند.

به طور کلی قدام مندیبل معمولاً از استخوان D2 تشکیل شده است. خلف مندیبل استخوان D3 قدام ماگزیلا استخوان D3 و خلف ماگزیلا گاهی از استخوان D4 تشکیل شده اند. از این توصیف عمومی برای طرح درمان اولیه استفاده می شود. با این وجود مندیبل تحلیل رفته در 25 درصد بیماران مرد ممکن است واجد استخوان D1 باشد و یا خلف ماگزیلا ممکن است در اغلب بیمارانی که پیوند سینوس انجام داده اند بعد از 6 ماه استخوان D3 داشته باشد. مناطق باتراکم های متفاوت استخوان کورتیکال انسجام و یکپارچگی بیشتری از استخوان ترابکولار دارند که واجد تغیرات فراوانی است. تراکم استوانی ممکن است قبل از جراحی به دقت با یک سی تی اسکن از ناحیه بی دندانی تعیین شود .

نرم افزار به روز شده اجازه جراحی الکترونیک روی تصویر سی تی اسکن را داده و ارزش گذاری استخوانی هونسفلد را در سطح تماس استخوان با ایمپلنت مشخص می کند. این مسأله همچنین با ارزیابی های رادیوگرافیک توموگرام ها ممکن است تخمین زده شود. رادیوگرافی های رایج دندانی مثل پری آپیکال، پانورامیک یا لترال سوفالومتری معمولاً برای تشخیص تراکم استخوان فاقد ارزش تشخیصی هستند. یک روش رایج برای تشخیص کیفیت استخوان، ارزیابی هنگام جراحی است.

مطالب مرتبط:

ارتفاع استخوان در جایگزینی تک دندان