فضای زیر فکی غالباً به انتشار عفونت های دندانی، استئومیلیت و شکستگی زاویه ی مندیبل دچار می شود. فضای زیر فکی بین عضله ی مایلوهیلوئید و پوست قرار دارد و از طرفین توسط بخش خلفی مندیبل محدود می شود.

درگیری این فضا معمولاً ناشی از عفونت های مولرهای شیری یا دائمی است که در زیر عضله ی مایلوهیوئید به استخوان گسترش می یابد و به زیر پریوستیوم نفوذ می کند و آبسه ی پریودونتال و یا پری کرونیت ایجاد می کند و یا از نواحی اطراف قسمت خارجی مندیبل منشأ می گیرد. ایمپلنت های ساب پریوستال یا اندوستال ممکن است در فضای زیر زبانی یا نزدیک به آن جایگذاری شوند. استرات لینگوال متعلق به پست اولین مولر یک ایمپلنت ساب پریوستال باید در صورت امکان در بالای محل اتصال عضله ی مایلوهیوئید قرار داده شود تا هر گونه انتشار بالقوه ی عفونت به طور مستقیم به فضای زیر فکی محدود گردد. عفونت زیر زبانی نیز ممکن است بر روی سطح عضله ی مایلوهیوئید جابه جا شود و به ورای بورد خلفی خود نفوذ کند و به فضای زیر فکی وارد شود و بالعکس، عفونت فضای زیر فکی ممکن است به اطراف بخش خلفی مایلوهیوئید انتشار یابد و به فضای زیر زبانی، فضای پاروتید مجاور و فضای پارافارنژیال وارد شود.

هنگامی که فضاهای زیر فکی و زیر زبانی به طور هم زمان درگیر می شوند، کف دهان و زبان بالا می آیند. در این گونه موارد، زبان ممکن است پس زده شود و در تنفس اشکال ایجاد کند. عفونت زیر فکی معمولاً از طریق برش پوستی 1سانتی متر پایین تر از بورد تحتانی مندیبل و در خلف سرخرگ فیشیال تخلیه می شود. مناطق قدامی و خلفی زیر فکی باید با یک هموستات مورد معاینه قرار گیرند. یک درن لاستیکی نیز درون محل برش قرار داده می شود.