عوارض ایمپلنت دندانی در حد 2 تا 8 درصد گزارش شده است

که ایجاد واکنش های حساسیتی در ابتدای درمان ، جراحی نامناسب و طرح ریزی غلط درمان از عمده ترین دلایل آن است عوارض قرار دادن ایمپلنت شامل عوارض ناشی از ترزیق های دندانپزشکی ، درد ، صدمه رسیدن به اعصاب دندانی ، شکستگی و کوفتگی استخوان بلعیدن اجزاست که درصد شیوع آن بسیار کم است .

عوارض ایمپلنت موقتی عبارتند از:
۱-  لق شدن مختصر دندان کنار ایمپلنت (این امر بعد از سه هفته تا یک ماه به حالت طبیعی خود برمی گردد.)
۲- درد که امری اجتناب ناپذیر است و بسته به سختی جراحی و خصوصیات افراد کم یا زیاد می باشد ولی در هر صورت بهترین راه کنترل درد استفاده از مسکن یک ساعت قبل از جراحی می باشد . ( دو عدد ژلوفن ۴۰۰ میلی گرم با هم )
معمولا درد فقط سه یا چهار روز اول بعد از کاشت دندان می باشد .
در مورد ایمپلنت های بدون جراحی به دلیل باز نشدن لثه به میزان وسیع درد بسیار کمی وجود خواهد داشت که حتی نیاز به مسکن نیست .

۳- تورم بعد از گذاشتن ایمپلنت در بعضی بیماران وجود دارد و در موارد جراحی پیوند استخوان احتمال کبودی نیز می رود که معمولا این عوارض ایمپلنت از روز بعد از کاشت ایمپلنت شروع می شود و پس از یک هفته بهبودی کامل می یابد.
۴- عوارض ایمپلنت موقتی :  در بعضی از موارد (مواردی که ارتفاع استخوان فک پایین بسیار کم می باشد) ممکن است گزگز و یا بی حسی گوشه ی لب مشاهده شود که امری عادی است و پس از گذشت زمان بهبود می یابد.
 عوارض ایمپلنت دائمی :

 از جمله ی عوارض ایمپلنت که بعد از ۱۵ سال ظاهر می گردد در مورد تک ایمپلنت های مربوط به دندان های جلویی می باشد. بدین شکل که پس از ۱۵ سال نوک دندان های طبیعی فک بالا یک تا دو میلیمتر پایین تر می آیند ولی نوک روکش های ایمپلنت سر جایشان می مانند بنابراین نیاز به ترمیم مجدد دارند.