1 – مکانیسم اتکای مخاطی در مقابل سیستم اتکای پریودنتال
2 – حرکات دندانهای مصنوعی در هنگام جویدن
3 – تغییرات پیش رونده در روابط فک بالا و پایین و سرانجام مهاجرت دندانهای مصنوعی
4 – اختلاف در محرکهای فیزیکی سیستمهای حسی – حرکتی
تجربیات کلینیکی تاکید دارند که رابطه مشخصی بین سلامت الیاف نگهدارنده دندان ها و حفظ استخوان آلوئل وجود دارد . تعهد دندانپزشکی برای حفظ و حمایت هر دندانی که باقی مانده باشد به منظور به حداقل رساندن یا جلوگیری از تحلیل شدید ریج باقیمانده از همین نکته منشاء می گیرد .
در مورد تغییراتی که پس از کشیدن دندان ها و استفاد ه از دندان مصنوعی در استخوان باقیمانده رخ می دهد اطلاعات زیادی در دست نیست ولی معلوم شده است که :
1 – فانکشن می تواند ساختمان داخل استخوان انسان را تغییر دهد .
2 – فشار می تواند موجب تحلیل آن شود .
3 – کشش ممکن است در بعضی شرایط باعث تولید استخوان جدید شود .
یکی از معدود حقایق تغییر ناپذیر در مورد بیماران بی دندان این است که استفاده از دندان مصنوعی تقریبا همیشه با یک تحلیل نامطلوب استخوان همراه است .
تحلیل ریج های باقیمانده باعث کاهش ارتفاع کل صورت و افزایش پیش آمدگی فک پایین می گردد اگرچه آخرین مرحله رشدی اسکلتی را در سنین 20 تا 25 سالگی می دانند اما معلوم شده است که رشد و بازسازی اسکلت استخوانی در بزرگسالی نیز ادامه دارد . این رشد مسئول تغییرات ابعاد اسکلت صورت است .
تالگران نشان داده است که با بالا رفتن سن در افراد دارای دندانهای سالم یا نسبتا سالم ارتفاع صورت افزایش می یابد . اگرچه در اثر اصطکاک و فرسایش یک کاهش در ارتفاع مورفولوژیک صورت رخ می دهد . این کاهش در بیماران بی دندان یا بیماران دارای دندان مصنوعی کامل ، حتی از این هم آشکارتر است .
در مطالعات تالگران در افراد دارای دندان مصنوعی کامل مقدار متوسط تحلیل زائده فک پایین که در قسمت قدامی اندازه گیری شده 6/6 میلیمتر بوده است که تقریبا چهار برابر تحلیل متوسطی است که در زائده ماگزیلاری ( فک بالا ) روی داده است . مطالعات اندازه گیری جمجمه atwood در سال 1957 و مطالعات ( Tallgren ) موید این قضیه است که ارتفاع عمودی حالت استراحت فکین یکسان باقی نمی ماند و با گذشت زمان تغییر می کند .
مطالب مرتبط :
شیوع بی دندانی در افراد بالای 35 سال
عوارض از دست دادن دندانها چیست ؟(2)