استرس بیومکانیکال یک ریسک فاکتور عمده در دندانپزشکی ایمپلنت می باشد که شدت آن مستقیماً وابسته به نیرو است. نتیجتاً افزایش در فاکتورهای نیرو، خطر مشکلات مرتبط با استرس را تشدید می کند.

شرایط متفاوت بیماران باعث اعمال مقادیر متفاوت نیرو، از نظر شدت، مدت، نوع  راستا و جهت می گردد. به علاوه، فاکتورهای متعددی ممکن است، اثر سایر شرایط را چند برابر کرده یا افزایش دهند. همین که نظر پروتزیست و موقعیت ایمپلنت های کلیدی تعیین شد، سطح نیرویی که روی پروتز اعمال خواهد شد، جهت اصلاح طرح درمان کلی، باید ارزیابی و محاسبه گردد.

فاکتورهای متعددی باید طی ارزیابی دندانی در نظر گرفته شوند که نیروهای اضافی روی اباتمنت های ایمپلنت آتی را پیش بینی می کنند. بقای اولیه ایمپلنت، بقا پس از بارگذاری، تحلیل استخوان لبه کرستال، وقوع شل شدگی اباتمنت یا پیچ پروتز، و ترمیم های بدون گیر، شکستگی پرسلن و شکستگی اجزا همگی توسط فاکتورهای نیرو تحت تأثیر قرار می گیرند.

نیروی واقعی بر روی هر دندان در طی فانکشن روی گیج های نیرو در Inlay ها گزارش می شود. نیروی 28Psi برای جویدن یک هویج خام و 21Psi نیرو برای جویدن گوشت مورد نیاز است. زمان واقعی که در طی آن نیروهای جویدن بر روی دندان ها اعمال می شود حدود 9 دقیقه در هر روز می باشد.

عضلات اطراف دهانی و زبان نیروی مداوم تر اما کمتر افقی را روی دندان ها و ایمپلنت ها اعمال می کنند. این نیرو ها در حین عمل بلع به Psi تا Psi5 می رسند. یک فرد در هر ساعت 25 مرتبه در بیداری و 10 مرتبه در یک ساعت هنگامی که خواب است، عمل بلع را انجام می دهد که در مجموع 480 مرتبه در یک روز محاسبه می شود. بنابراین نیروهای طبیعی وارد شده بر دندان ها به صورت اولیه برای کلیه نیروهای طبیعی عمل جویدن و بلع است. نیروهای حاصل از جویدن اعمال شده بر بریج هایی با ساپورت ایمپلنت در محدوده مشابه با دندان های طبیعی اندازه گیری شده است.

حداکثر نیروی جویدن، در عمل جویدن، بین افراد مختلف به طور وسیع متغیر است و به وضعیت دندان ها و عضلات جونده وابسته است. تلاش های زیادی برای اندازه گیری نیروی جویدن نرمال ماکزیمم صورت گرفته است. در 1681، Boreli نیروهایی را روی پیچ های مولر در شرایطی که مندیبل باز بود اعمال کرد. حداکثر نیروی گزارش شده بر هر فرد که قادر بود دهانش را ببندد و از Ib 132 – 440 بود.