همان طور که در مطالب قبل در مورد لقی دندان ناشی از حرکت آن توضیح داده شد، در این مطلب در مورد لقی دندان ناشی از حرکت ایمپلنت توضیحاتی بیان می گردد. در واقع می توان بیان کرد که فیکساسیون محکم یک احساس بالینی که معنی آن فقدان لقی قابل مشاهده بالینی است. اسئواینتگریشن یک اصلاح بافت شناسی است که تماس مستقیم استخوان با سطح ایمپلنت در بزرگنمایی میکروسکوپ نوری را تعریف می کند. در طی این سال ها این دو اصطلاح به جای یکدیگر مورد استفاده قرار گرفته اند و ساپورت اباتمنت ایمپلنت با فیکساسیون محکم بیشتر از هر چیز دیگری قابل پیش بینی است. فیکساسیون محکم نشان دهنده فقدان لقی بالینی ایمپلنتی است که با نیروهای افقی و عمودی کمتر از 500 گرم آزمایش شده باشد؛ شبیه آن چه برای بررسی دندان طبیعی وجود دارد. فقدان حرکت قابل مشاهده بالینی به معنی فقدان واقعی حرکت نیست. یک دندان خلفی طبیعی غیر متحرک در واقع 56 تا 73 میکرومتر حرکت افقی دارد اما چشم انسان قادر به درک آن نیست.

دندان های قدامی که گاهی حرکت بالینی اندکی دارند در واقع حدود 0/1 میلیمتر حرکت می کنند. حرکت یک ایمپلنت سالم کمتر از 73 میکرومتر است. بنابراین به لحاظ بالینی این حرکت صفر به نظر می رسد. فقدان لقی در ایمپلنت همیشه با تماس مستقیم ایمپلنت – استخوان همراه نیست. اگرچه از بعد بالینی فیکساسیون محکم معمولاً به این معنی است که دست کم یک سطح ایمپنت در تماس مستقیم با استخوان است. به رغم این که درصد تماس استخوانی نمی توان مشخص کرد. یک ایمپلنت لق نشان دهنده وجود بافت همبندی بین ایمپلنت و استخوان است.

مطالب مرتبط:

درد ناشی از ایمپلنت دندانی

طول عمر و ماندگاری ایمپلنت