پیش از سال 1990 مطالعات طولانی مدت اندکی درباره ی جایگزینی تک دندانی قدامی با ایمپلنت و ایمپلنت های osteointegrated، انجام شد در سال 1996، Malcvez و همکارانش مطالعه ای بر روی 75 بیمار درمان شده با 4 ایمپلنت پیچی شکل (که 75 درصدایمپلنت ها در ناحیه ی قدامی بود) انجام دادند. در مجموع میزان شکست 2/4% در عرض 5 سال بود. در سال 1997 Gome Z-Reraml و همکاران یک گزارش 5 ساله از 696 ایمپلنت در 376 بیمار ارائه دادند. از 696 ایمپلنت، 42 درصد ایمپلنت تک دندان ماگزیلا بود و در کل 96% موقعیت در درمان مشاهده شد.

در سال 2005، Misch و همکاران گزارشی درباره ی 276 ایمپلنت تک دندان ماگزیلا که جایگزین دندان آژنزی شده بودند ارائه کرد. در 255 بیمار بزرگسال، ایمپلنت ها بین 2 تا 16 سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. میزان بقای پروتز و ایمپلنت 98/6 درصد بود. در همان سال Wennstrom و همکاران گزارشی از مطالعه ای آینده نگر 5 ساله با 45 ایمپلنت تک دندان ارائه کردند که میزان بقا 97/7 درصد و با حداقل از دست رفتگی استخوان همراه بود. در سال 2006، Zarone و همکاران ارائه کردند که در طول 39 ماه میزان بقای آن ها 97 درصد ارزیابی شد.

بیشترین مطالعات کلینیکی در مقایسه با سایر انتخاب ها به جایگزینی تک دندان قدامی ماگزیلا با ایمپلنت اختصاص داده شده است. مطالعات گذشته که همچون سایر انواع گزارشات، موجود می باشند، اگر چه، مهم تر آن است که بسیاری مطالعات آینده نگر نتایج حاصل از مطالعات گذشته را تأیید می کنند. ایمپلنت تک دندان قدامی ماگزیلا  دارای بالاترین میزان موفقیت در مقایسه با هر نوع درمان دیگری جهت جایگزینی دندان ها با  رستوریشن توسط ایمپلنت می باشد (برای مثال اوردنچرها، FPDهای با طول کوتاه، FPD کل فک، یا ایمپلنت تک دندان) در یک بازبینی سیستماتیک از رستوریشن های تکی ایمپلنتی، در تمامی مناطق دهان، Creugess و همکاران مجموع میزان موفقیت در طول 4 سال را 97 درصد گزارش کردند و در 83 درصد موارد نگه داری بدون کوچک ترین عارضه ای انجام شده بود.

Lindhe و همکاران با یک متاآنالیز از ایمپلنت هایی که شامل 9 مطالعه درباره ی تک ایمپلنت ها، که در مجموع 570 تک کراون با میزان پیگیری از 1 تا 8 سال بود، انجام دادند و میزان بقا 97/5 درصد گزارش شد. در یک مروری بر مقالات از جانب Goodacre و همکاران، مطالعات ایمپلنت تک دندان بالاترین میزان بقا را نسبت به همه ی انواع پروتز داشتند و این میزان به طور میانگین 97 درصد بود.

اخیراً تمایل درباره ی ایمپلنت های تک مرحله ای بلافاصله پس از خارج کردن دندان، ایجاد شده است. این امر به ویژه در ناحیه ی قدام ماگزیلا جذاب به نظر می رسد. در جایی که نمای بافت نرم پیش از خارج کردن دندان ایده آل است و بیمار برای جای گذاری یک جایگزین ثابت اضطراب دارد، در یک مطالعه ی آینده نگر از 102 تک دندان ایمپلنت در ناحیه ی قدام ماگزیلا، Kemppainen و همکاران میزان موفقیت را 99 درصد برای ایمپلنت های تک مرحله ای و دو مرحله ای گزارش کردند. مطالعات دیگر تک مرحله ای و بار اولیه را با موفقیت خوب در شرایط خاص پیشنهاد می کنند.

اهمیت اصلی ایمپلنت در مقایسه با پروتز در میزان طول عمر در حقیقت، به خاطر پیش آگهی بهتر دندان های مجاور با تک دندان ایمپلنت در مقایسه با سایر انتخاب ها است. در گزارش 10 ساله، Periest نشان داد که دندان های مجاور به ایمپلنت دارای پوسیدگی کمتر، خطر اقتصادی پایین تر، حساسیت کمتر، گیر پلاک کمتر هستند و شواهد پایین تری برای از دست رفتن آن ها در طول 10 سال وجود دارد. مطالعات انجام شده توسط Kremain و همکاران و Mish و همکاران، هم چنین به نتایج مشابهی دست یافتند. به همین دلیل، ایمپلنت تک دندان قدامی ماگزیلا در زمانی که پارامترهای فضا و استخوان کافی هستند یا می توانند ایجاد شوند، درمان انتخابی است.