برای رسیدن به اهداف ایده آل ایمپلنت در دندانپزشکی بافت نرم و سخت باید از حجم و کیفیت مناسبی برخوردار باشند. غالباً آلوئولار پروسس بعد از، از دست دادن دندان متأثر است که آگمنتاسیون معمولاً نشان دهنده ی نتایج مطلوب بوده مخصوصاً در ناحیه ای که زیبایی مهم است.

همچنین به موقعیت های فانکشنال طرح درمان ایمپلنت وابسته است. زیرا اندازه ی بزرگ آن ها باعث کاهش استرس در ناحیه ی استخوان کرستال و مقاومت بیشتر که از باز کردن پیچ ها و شکست در اثر خستگی خواهد شد. به همین خاطر مفهومی از نیازهای بیومکانیکی برای بقای طولانی مدت پروتز و افزایش استفاده از ایمپلنت در رستوریشن های زیبایی معمولاً به اصلاح و بازسازی ریج قبل از قرار دادن ایمپلنت در بیماران نیمه بی دندانی یا بی دندانی کامل نیاز است. این موضوع به خصوص در ایمپلنت های قدام ماگزیلا که برای زیبایی مطلوب، تکلم و فانکشن مهم هستند حقیقت دارد. نتیجتاً روش های درمانی برای افزایش ابعاد استخوان گیرنده برای موفقیت کامل مخصوصاً در ناحیه پره ماگزیلا باید مد نظر قرار بگیرد.

در نواحی قدامی دهان صفحه ی کورتیکال لبیالی روی دندان های طبیعی نازک تر از صفحه ی لینگوالی می باشد. بیماری های پریودنتال ضایعات داخل استخوانی در اطراف لینگوالی استخوان حمایت کننده ایجاد می کنند در حالی که معمولاً باعث تخزیب کامل صفحه ی لبیالی استخوان آلوئول می شوند. همچنین جدا شدگی صفحه ی لبیال می تواند به دنبال رویش دندان، درمان های ارتودنسی، ترومای پارافانکشنال، شکستگی عمودی ریشه، اپیکو اکتومی، تطابق ضعیف لبه های روکش، ترمیم های زیر لثه ای و کشیدن دندان ایجاد می شود. 

مطالب مرتبط:

بررسی نقایص سطح تماس استخوان به ایمپلنت