به خاطر پیشرفت شایان در تکنولوژی ایمپلنت ، تقریبا تمام افرادی‌که مانعی برای انجام یک جراحی ساده داخل دهانی ندارند ، می‌توانند ایمپلنت دندانی دریافت کنند.

اگر شما در سلامت كامل باشيد و بخواهيد كه دندان‌هاي از دست رفته‌تان را جايگزين كنيد براي انجام ايمپلنت‌ دندانی مناسب خواهيد بود. اصولا” اگر شخصی منعی در انجام خروج دندانها و پروتز ثابت نداشته و از نظر سیستم بدن هم نسبتا” سالم باشد ، می تواند کاندید دریافت ایمپلنت دندانی به شمار رود . برای استفاده از ایمپلنت دندانی دارا بودن استخوان فک و لثه های سالم از اهمیت زیادی برخوردار است.

اگر شما سابقه بیماری مزمن داشته باشید و یا مبتلا به براکسیسم (سایش دندانها) و یا امراضی از قبیل بیماری قند با قند ناشتای بالای ۱۵۰ که کنترل نشود و غیره باشید، میزان موفقیت ایمپلنت کاهش می یابد. علاوه بر این افرادی که از مشروبات الکلی مصرف می کنند مورد مناسبی برای این عمل به شمار نمی روند, در مورد افراد سیگاری با تعداد بالای سیگار در روز محدودیت هایی داریم که باید رعایت شود . يك عامل محدودكننده براي جايگزيني ايمپلنت، كيفيت و كميت استخوان شماست كه بايد وضعيت مناسبي براي قرارگيري ايمپلنت دندانی داشته باشد. اين مساله به وسيله دندانپزشك معاينه‌كننده شما مشخص مي‌شود.

موارد معدودی مانند بیماری عفونی فعال، بیماری قلبی کنترل نشده ، اختلال‌های انعقادی درمان نشده باعث محرومیت از ایمپلنت دندانی خواهند شد.

بیشتر بیماران راجع به تاثیر پوکی‌استخوان و دیابت بر موفقیت ایمپلنت چیزهایی شنیده یا خوانده‌اند و هنگام مراجعه نگرانی خود را در این‌باره بیان می‌کنند. این موارد منع مطلقی برای ایمپلنت نیستند و ایمپلنت گذاشتن، با صلاحدید درمانگر و رعایت نکته‌های احتیاطی در بسیاری از بیماران ممکن است.

حتی بیمارانی که در گذشته تحت اشعه‌درمانی یا شیمی‌درمانی هم قرار گرفته‌اند با ضوابط خاصی قادر به دریافت ایمپلنت خواهند بود. مهم این است که بیمار تمام نکته‌های مربوط به سابقه پزشکی خود را در اختیار درمانگر قرار دهد.

ممکن است هرگز به ذهن بسیاری از بیماران نرسد که عادت دندان‌قروچه یا سیگار کشیدن ممکن است چه تاثیر سوئی بر بقای ایمپلنت‌ها داشته باشد یا مصرف روزانه آسپرین چه اختلال‌هایی در روند کنترل خونریزی هنگام جراحی ایجاد خواهد کرد.

در مواردی‌که استخوان فک در اثر تصادف، تومور‌ها یا استفاده طولانی‌مدت از دندان‌های مصنوعی متحرک نامناسب دچار تحلیل‌های بسیار پیشرفته باشد، بازسازی استخوان با مواد مصنوعی یا برداشت محدود استخوان از منابع داخل دهانی ممکن نیست و درمانگر ناچار به برداشت استخوان وسیع‌تر از منابع خارج دهان مانند دنده یا لگن می‌شود. این موارد در درصد ناچیزی از بیماران لازم است و معمولا به‌عنوان آخرین راه‌حل در نظر گرفته می‌شود.

رعایت نكردن بهداشت دهان و تجمع میکروب اطراف ایمپلنت دندانی، باعث تحلیل استخوان و از دست رفتن ایمپلنت دندانی خواهد شد .