در شرایط خاص ، آماده سازی بیمار در فاز اولیه درمان ممکن است نیازمند درمان اورتودنسی پیش از قرار دادن ایمپلنت جهت جایگزینی دندان از دست رفته باشد. موقعیت هایی هستند که در آن ها آماده سازی و گسترش محل ایمپلنت توسط اورتودنسی مفید است. اگر بیمار به دلیل از دست رفتگی دندان دائمی دچار نقص و بی دندانی شده است، بازسازی بافت نرم و سخت جهت جایگزینی مناسب طبق شکل دندان جهت دندان از دست رفته محتمل است. اگر ارتفاع استخوان ناکافی باشد و از دست رفتگی استخوان دندان های مجاور وجود داشته باشد، در این حالت اکستروژن اورتودنتیک دندان های مجاور که توسط یک کراون انفرادی برای هر یک پوشانیده شده اند می تواند پیش از پیوند استخوان در محل بی دندانی موقعیت را به طور کلی بهبود بخشد.

در برخی موارد به ویژه دندان های از دست رفته ی مادرزادی آماده سازی محل ایمپلنت توسط درمان اورتودنسی به نحو مطلوبی نتایج درمان را بهبود می بخشد. در سایر موارد زمانی که بیمار یک دندان ناموفق دارد، یک راهکار می تواند نگهداری حداکثر ممکن بافت نرم و سخت خروج اورتودنتیک دندان، به جای تلاش برای دوباره سازی بافت ها پس از ازدست رفتن دندان باشد.

تحلیل ریشه

تحلیل ریشه ممکن است سبب از دست رفتن تک دندان قدامی شود. دو نوع اصلی تحلیل ریشه وجود دارد: 1) خارجی 2) داخلی. درمان اندودانتیک اغلب اوقات برای تحلیل ریشه مدنظر قرار می گیرد و می تواند این فرایند را متوقف سازد. اگر شکست ساختاری رخ داده باشد یا متحمل باشد، درمان انتخابی اغلب خارج کردن از طرق اورتودنسی است. زمان لازم برای خارج سازی اورتودنتیک دندان اغلب از زمان لازم برای دوباره سازی استخوان پس از خارج کردن دندان و پیوند ساکت کوتاه تر است.