در خصوص بی دندانی پارسیل باید گفت شیوع بی دندانی پارسیل نیز نکته مهمی است چرا که تعداد ایمپلنت های استفاده شده در این بیماران رو به افزایش است.

مطالعه ای از 1988 تا 1991 در آمریکا نشان داد فقط 30% از این بیماران تمام 28 دندان را در دهان داشته اند. بیماران با بی دندانی پارسیل به طور میانگین 23/5 دندان داشتند. در مطالعه ای 1999 تا 2002 میانگین تعداد دندان های از دست رفته در گروه بیماران 20 تا 39 ساله کمتر از 2 دندان در 28 دندان بود. با این وجود در گروه افراد مسن تر از 60 سال میانگین دندان های از دست رفته به شدت افزایش پیدا کرده و به 9 عدد رسیده است. بیماران با بی دندانی پارسیل که سنشان خیلی بالاتر از 60 سال است به طور متوسط 10 دندان از دست داده اند. آمار بی دندانی پارسیل در زنان و مردان مشابه است. در مطالعه سال 1982 مشخص شد بیشترین زمانی که افراد با دندان کامل وارد فاز بی دندانی پارسیل می شوند در سنین 35 تا 54 سال اتفاق می افتد. بنابراین نیاز به درمان ایمپلنت در بیماران با بی دندانی پارسیل طی چند دهه آینده به شدت افزایش خواهد یافت.

معمول ترین دندان های از دست رفته مولر ها هستند. بی دندانی پارسیل با انتهای آزاد باعث نگرانی است چرا که در این بیماران دندان ها گاهی با پروتز پارسیل متحرک جایگزین می شوند. این وضعیت به ندرت در بیماران زیر 25 سال دیده می شود. بی دندانی انتهای آزاد مندیبولار شایع تر از نوع ماگزیلاری است. بی دندانی انتهای آزاد یک طرفه شایع تر از بی دندانی دو طرفه در هر دو قوس ماگزیلاری و مندیبولار در بیماران جوان (25 تا 44 سال) است. حدود 13/5 میلیون نفر در این گروه جوان تر در هر قوس بی دندانی انتهای آزاد دارند.

بی دندانی کامل

بی دندانی یک اتفاق طبیعی و مبتنی بر سلامت در جمعیت بزرگسال نیست. این وضعیت اغلب در نتیجه کشیده شدن مداوم دندان ها به دلیل فرآیند های پاتولوژیک پوسیدگی دندانی، بیماری های پریودنتال یا به عنوان روشی برای کاهش هزینه های درمان های دندانپزشکی و هزینه ایمپلنت اتفاق می افتد. وقوع بی دندانی کامل مستقیما با سن بیماران ارتباط دارد. میزان بی دندانی در سال های اولیه بزرگسالی به ازای هر 10 سال 4% افزایش می یابد و بعد از هفتاد سالگی به ازای هر 10 سال بیش از 10% افزایش می یابد. میانگین بی دندانی کامل در دنیا 20% در سن 60 سالگی است اگر چه این مقدار کشور به کشور متفاوت است و ارقام آن به بالاترین و پایین ترین مقدار می رسد.

مطالب مرتبط:

موقعیت ایمپلنت و پروتز بعد از جایگذاری