ایمپلنت اندوستال (داخل استخوانی) یک ماده آلوپلاستیک است که اساساً به عنوان یک پایه ی پروتزی، به روش جراحی داخل ریج باقیمانده استخوانی قرار داده می شود.

پیشوند اندو (endo) به معنای “درون و داخل ” و اوستال (osteal) به معنی “استخوان” هستند. بزرگترین زیر مجموعه ایمپلنت های اندوستال، ایمپلنت های ریشه ای شکل (Root From) هستند. از واژه اندو سئوس (Eddosseous) نیز مورد استفاده قرار می گیرد چرا که واژه اسئوس (Osseouss) نیز به معنی استخوان بوده و این واژه نیز مورد قبول است. اما به هر حال از واژه های اندوستال (endosteal)، پریوستال (Periosteal) و ترانس اوستا (Transosteal) ارجع هستند. در گذشته بسیاری از طرح های اندوستال شامل میخ های متقارب (tapered pegs)، پین (سنجاقی) شکل (pin shapes)، و پلیت فرم / بشقابی شکل (plate from) مورد استفاده قرار می گرفته اند. امروزه بیشترین طرحی که در اندوستال برای ساخت پروتز بیماران با بی دندانی کامل یا پارسیل مورد استفاده قرار می گیرد که طرحی به شکل ریشه دندان است.

هدف مطلوب همیشه جایگزینی دندان های از دست رفته با چیزی شبیه ریشه دندان بوده است. دندانپزشکی ایمپلنت از لحاظ قدمت پس از جراحی دهان (اگزودونشیا) قدیمی ترین درمان در تاریخ علم دندانپزشکی محسوب می شود. تاریخچه استفاده از ایمپلنت های ریشه ای شکل به هزاران سال قبل باز می گردد. این درمان در تمدن هایی نظیر چین باستان دیده شده که چهار هزار سال قبل قطعاتی از چوب بامبو را به شکل میخ تراشیده و آن ها را به داخل استخوان فرو می کردند تا جایگزینی ثابت برای دندان از دست رفته باشد. مصریان دو هزار سال قبل از فلزاتی قیمتی با طرحی شبیه میخ به همین منظور استفاده می کردند.

جمجمه ای در اروپا یافت شده که قدمت آن به دوران حضرت مسیح باز می گردد؛ در این جمجمه یک دندان فلزی میخی شکل از جنس آهن داخل استخوان (فک) کار گذاشته شده بود. این کارها در آمریکای مرکزی قطعاتی از صدف های دریایی را برای جایگزینی دندان های از دست رفته مثل چینی های باستان با ضربه داخل استخوان فرو می کردند. به عبارت دیگر تاریخ نشان می دهد همیشه تمایل به جایگزینی دندان با ایمپلنتی شبیه به دندان طبیعی وجود داشته است. وقتی دندانی از دست می رود برای جایگزینی آن می توان از ایمپلنت استفاده کرد یا اینکه تعداد زیادی از دندان های مجاور را تراش داد و آن ها را با یک پروتز بهم متصل کرد و سپس سعی کرد تا دندان های مجاور شرایطی که قبل از تراش خوردن داشته اند را به دست بیاورند؛ اگر واقع بینانه خواست عمومی را بررسی کنیم ایمپلنت واضح ترین انتخاب خواهد بود.

مطالب مرتبط:

تاریخچه ایمپلنت های دندانی در ایران