تکنیک های مختلف مهندسی از جمله تراش با لیزر برای ساخت مدل های 3D در دسترس است. یکی از سیستم ها از پروسه ساخت با کمک کامپیوتر (CAM) که با نام stereolithography خوانده می شود، استفاده می کند. چگونگی ساخت ایمپلنت در زیر توضیح داده شده است.

این روند ساخت سریع نمونه، به طور گسترده ای در صنعت ساخت، برای دستیابی به مدل های سه بعدی ایده آل استفاده می شود. یک لایه از پلیمر مایع قرار داده و به کمک لیزری که توسط کامپیوتر هدایت شده، کیور می شود. تا زمان دستیابی به مدل نهایی لایه ها یا قسمت های دیگری روی هم قرار داده شده و پلیمریزه می شوند.

در کاربرد های پزشکی یا دندانپزشکی منبع داده ها فایل CT- scan است. دقت مدل های آناتومیک ساخته شده توسط این روش به کیفیت اسکنر CT و روش آستانه ای (یک روند کامپیوتری که تشخیص می دهد کدام قسمت استخوان است و کدام قسمت بافت نرم) “thresholding method” بستگی دارند. ولی مطالعات، ثبات ابعادی را با میانگین 0.6 میلیمتر را نشان می دهند. مدل های آناتومیک استریولیتو گرافیک برای پیش بینی جراحی های ترمیمی به کار رفته اند. Santler و همکارانش و Heissler و همکارانش مزایای مدل های سه بعدی را در آماده سازی بهتر جراحی های ترمیمی وسیع در بیش از 300 مورد تروما و سرطان نشان داده اند. در حالی که Runte و همکارانش از تصاویر اپتیکال به عنوان منبعی برای ساخت مدل های کانتور بافت نرم و پروتزهای صورتی استفاده کرده اند. همچنین استفاده از مدل های آناتومیک در مرحله تشخیص قبل از بالا بردن سینوس و آماده سازی ایمپلنت های ساب پریو ستال یا راموس نیز توصیه شده است. 

مطالب مرتبط:

انواع ایمپلنت دندان از نظر ساختاری