تعریف عبارات خاصی که عفونت ناحیه ی سر و گردن را شرح می دهند، کلید روش های درمانی است و درک و ارتباط را بهبود می بخشد. یک سلولیت حاد، التهاب منتشر در بافت همبند آلوئولار و بافت های سست زیر پوستی را باعث می شود. لنفادنیت وضعیتی است که در آن گره های لنفاوی منطقه ملتهب، متورم و حساس می شوند. این گره ها ممکن است چرکی شوند، کپسول آن ها پاره شود و بافت های مجاور را نیز درگیر کند. آبسه هنگامی تشکیل می شود که بافت ها دچار آسیب دیدگی شوند، لکوسیت ها بمیرند و درنتیجه چرک به وجود آید. استرپتو کوک ها و استافیلو کوک ها باکتری هایی متداول در این پروسه هستند؛ اما در عفونت های سینوسی تعداد زیادی از باکتری های گوناگون شایع هستند. هرگونه سلولیتی که به مرحله ی چرکی شدن وارد نشود، فلمون نامیده می شود.

در این شرایط، نفوذ فاکتورهای التهابی به بافت زیر پوستی به تجمع اگزودای قهوه ای رنگ و بدبو می انجامد. استرپتو کوک های همولیتیک معمولاً حضور دارند. سلولین مزمن از سلولیت حاد به وجود می آید و ممکن است نتیجه ی درمان ناکافی یا وجود یک ارگانیسم با بیماری زایی کاهش یافته باشد که چرکی نمی شود. آبسه ی مزمن به خوبی با کپسول احاطه می شود و در اثر میکروارگانیسم هایی با بیماری زایی کاهش یافته ایجاد می شود. در این گونه موارد، یک سکستر استخوانی یا نوک ریشه ی باقیمانده در استخوان منبع رایج تری برای ایجاد عفونت است. فیستول پوستی مزمن نشانه ای از باقیمانده ی کانون عفونت در بعضی از موارد وضعیت جدی تری از التهاب استخوان و مغز استخوان به نام استئومیلیت است.