در درمان های ایمپلنت برقراری ارتباط بین آن و استخوان اطراف باید به گونه ای باشدکه عملکرد و زیبایی پروتز نهایی را تضمین نماید .

برای برقراری چنین ارتباطی عوامل متعددی را باید در نظر گرفت که قسمتی از آنها مانند ماده اولیه و شکل و خصوصیات شیمیایی به خود ایمپلنت برمی گردد .

موارد دیگری مانند روش جراحی و نیروهای مکانیکی وارده از سوی پروتز و تفاوت های بین بیماران از نظر کیفیت و کمیت استخوان از سوی پزشک یا بیمار تعیین خواهد شد .

مشکل دیگری که در ایمپلنت های دندانی وجود دارد آن است  کل ساختار آن داخل استخوان قرار می گیرند ایمپلنت های دندانی علاوه بر تداخل با استخوان با بافت های نرم حفره دهان نیز ارتباط مستقیم دارند . برقراری یک تماس صحیح بین ایمپلنت و بافت نرم برای حفاظت در برابر هجوم میکروب ها ضروری است . در صورت فقدان سیل مخاطی کافی بدنه به جای یکپارچگی استخوانی با یک غلاف همبندی از استخوان جدا خواهد شد . Encapsulation زمانی که ایمپلنت در داخل بافت میزبان کاشته می شود ، با یک محیط آبی برخورد می کند و در عرض چند میلی ثانیه آب ، یون ها ، و ملکول های بیولوژیک کوچک جذب آن می شوند . این جذب اولیه در تمامی انواع سطوح تقریبا یکسان است ، اما جذب و اتصال ملکول ها و سلول های بزرگ تر به خصوصیات سطحی آن بستگی دارد . سطح آن ها را می توان با استفاده از پوشش پلاسما ، آنودی کردن ، خراش و یا ساند بلاست تغییر داده و از این طریق سطح مربوطه و توانایی بالقوه چسبندگی به استخوان را افزایش داد در کل دو نوع استخوان سازی وجود دارد:

distance osteogenesis-1  که در آن استخوان سازی از سطح استخوان اطراف به اطراف آن رخ می دهد و مسئول آن سلول های استخوان ساز روی سطح استخوان هستند.

 contact osteogenesis-2  که توسط سلول های استخوان ساز مهاجری که روی سطح  قرار می گیرند شروع شده و از سطح آن به طرف استخوان اطراف انجام می گیرد.

ایمپلنت های امروزی با یکی از خصوصیات سطحی زیر در دسترس می باشند:

• پوشانده شده با ذرات هیدروکسی آپاتیت
• پلاسمای اسپری شده با ذرات تیتانیومی TPS
• صاف Machined
• SLA : Sandblast Large grit Acid etch
• اچ شده با اسید Acid etched
• RBM: Restorable Blast Media
• سند بلاست شده Sand blasted
• پوشانده شده با ذرات تری کلسیم فسفات  

ایمپلنت های امروزی نسبت به نمونه های کلاسیک خود که سطحی نسبتا صاف داشتند، سریع تر برای بارگذاری آماده می شوند. وجود ناصافی های بیشتر امکان ترمیم سریع تر استخوان را فراهم می آورد.

مطالب مرتبط:

انتخاب بدنه ایمپلنت