روشی که در آن نیروها بر ترمیم های ایمپلنت درون محیط دهان اعمال می شود، احتمال کلی شکست را در سیستم مشخص می کند. مدت زمان نیرو می تواند بر نتیجه ی نهایی یک سیستم ایمپلنت تأثیر گذار باشد. به طور نسبی، اعمال نیرو با اندازه کم به صورت تکرار شونده برای مدت طولانی، می تواند منجر به شکست ناشی از خستگی یک ایمپلنت یا پروتز شود. در صورت کافی نبودن سطح مقطع عرضی برای انتشار نیروهای با مقدار زیاد، منجر به تمرکز فشارها و در نهایت شکست ایجاد می شود. اگر یک نیرو با مقداری فاصله از یک اتصال ضعیف در ایمپلنت یا پروتزی اعمال شود، در اثر گشتاور نیروها شکست ناشی از خم شدن یا پیچش رخ می دهد. آگاهی از چگونگی انتقال نیروها و مکانیسم های شکست در اشخاص عمل کننده برای جلوگیری از عوارض دردناک و پر هزینه اهمیت حیاتی دارد.

گشتاور نیروها

گشتاور نیروها حول یک نقطه سبب چرخش یا خم شدگی اطراف آن می شود. بزرگی آن با ضرب کردن نیروی ایجاد شده در میزان فاصله عمودی از نقطه شروع تا خط محل اعمال نیرو محاسبه می شود. این گشتاور نیروی تحمیل شده، یا نیروی چرخشی خوانده می شود و می تواند برای سیستم ایمپلنت مخرب باشد. این گشتاور چرخشی یا خمشی به سیستم های ایمپلنت تحمیل می شوند. بریج های کانتی لور بسیار بلند یا قسمت های میله ای می توانند منجر به تخریب سطح بینایی، تحلیل استخوان، شل شدن پیچ های پروتز یا شکستگی بریج یا بار(میله) شود. طراحی مناسب ترمیم ها باید شامل توجه به نیروها و بارهای گشتاوری حاصل از این نیروها باشد.