مفهوم Immediate Loading ایمپلنت با زمان رایج التیام 3 تا 6 ماه و وارد نشدن هیچگونه load قبل از نصب رستوریشن ایمپلنت در تناقض و چالش قرار می گیرد. گاهی خطرات این روش طی هفته نخست پس از جراحی و جایگذاری ایمپلنت مشخص می شود. در واقع سطح تماس استخوان در روز جایگذاری ایمپلنت در مقایسه با 3 ماه بعد، به مراتب قوی تر است.

روش جراحی استئوتومی و جایگذاری ایمپلنت باعث ایجاد پدیده شتاب دهنده منطقه ای در ترمیم استخوان اطراف سطح تماس ایمپلنت می شود. در نتیجه جایگذاری جراحی، استخوان لاملار ارگانیزه و منیرالیزه در محل جراحی به استخوان woven غیر ارگانیزه و کمتر مینرالیزه ترمیم شده در نزدیک ایمپلنت تبدیل می شود. سطح تماس ایمپلنت – استخوان در ضعیف ترین وضعیت خود بوده و بیشتر در معرض خطر load اضافی در 3 تا 6 هفته بعد از جایگذاری جراحی قرار دارد چون ترومای جراحی باعث ریمودلینگ استخوان در سطح تماس استخوان و ایمپلنت می شود که در طی این چهار چوب زمانی کمتر مینرالیزه و غیرارگانیزه است. گزارش بالینی که توسط بوکس و همکارانش ارائه شد نشان می دهد شکست ایمپلنت هایی که فوراً load شده اند اساساً در 3 تا 5 هفته اول بعد از جایگذاری ایمپلنت اتفاق می افتد که ویژگی آن لقی بدون وجود عفونت است. در عرض 4 ماه استخوان فقط 60% مینرالیزه, ارگانیزه و لاملار است.

گرچه ثابت شده که این میزان در اغلب انواع استخوان و شرایط بالینی برای التیام دو مرحله ای و loading و تأخیری ایمپلنت کافی است. یک روش برای کاهش خطر load فوری اضافی اکلوزال  کم کردن ترومای جراحی و میزان ریمودلینگ اولیه استخوان در جایگذاری و در واقع کاشت ایمپلنت است.

مطالب مرتبط:

آماده سازی استخوان برای ایمپلنت