سینوس ماگزیلاری معمولاً در افراد بی دندان کامل یا ناقص تو خالی شده و نیاز به گرفت پیدا می کند به همین دلیل بررسی سینوس ماگزیلاری و ساختارهای اطراف آن برای تشخیص و طرح درمان صحیح بیماران بی دندان در ناحیه خلفی ماگزیلا ضروری است. چندین نوع رادیوگرافی برای بررسی خلف ماگزیلا و سینوس های ماگزیلاری وجود دارد که در این مطلب رادیوگرافی پانورامیک را بررسی می کنیم:
رادیوگرافی پانورامیک معمولاً به عنوان یک رادیوگرافی اولیه در درمان های ایمپلنت به کار می رود. این رادیوگرافی نمای مستقیمی از بخش های قدامی – جانبی و خلفی سینوس ماگزیلاری تهیه می کند. این رادیوگرافی معمولاً برای تشخیص میزان استخوان موجود در قسمت تحتانی سینوس ماگزیلاری کافی است. وقتی رادیوگرافی پانورامیک برای اولین بار بررسی می شود بیشترین توجه به ارتفاع استخوان در قسمت خلفی ماگزیلا از کرست ریج تا کف سینوس ماگزیلاری معطوف می شود. بر مبنای میزان این ارتفاع استخوان بیمار در گروه SA1 تا SA4 طبقه بندی می شود.
کام سخت به صورت 2 خط رادیو اپک در تصویر پانورامیک مشخص می شود یکی از خطوط نشان دهنده تصویر کام در همان سمت و خط دوم که مبهم و روشن تر است تصویر شبحی از سمت مقابل است. وقتی این خط ها چندین میلیمتر از کف آنتروم باشند نشان دهنده این است که ماگزیلای خلفی دسترسی مناسبی به دیواره ها ی جانبی برای سینوس گرفت SA3 یا SA4 دارد ولی وقتی این خطوط نزدیک کرست ریج بی دندانی باشند دسترسی طرحی مشکل خواهد بود و دیواره جانبی سینوس حتی ممکن است در استخوان زایگوما قرار گرفته باشد.
رادیو گرافیک پانورامیک جهت ارزیابی اولیه خلف ماگزیلا مفید است با این حال رادیوگرافی استانداردی جهت بررسی ابنورمالیتی های سینوس و یا حالت های پاتولوژیک نیست. تصاویر ghost و یا روی هم افتادگی تصویر معمولاً باعث محو شدن آناتومی سینوس ماگزیلاری می شود. رادیوگرافی پانورامیک ممکن است به عنوان تنها ابزار رادیوگرافی در درمان موارد SA1 استفاده شود زیرا سینوس و کف آن طی جراحی درگیر نمی شوند وضعیت سینوس در کاشت ایمپلنت اهمیت کمتری خواهد داشت به دلیل این که پیوند سینوس SA3 یا SA4 باعث افزایش ارتفاع خلفی ماگزیلا می شود بعد از بلوغ پیوند منطقه به حالت SA1 تبدیل می شود به همین دلیل بعد از موفقیت پیوند رادیوگرافی پانورامیک قبل از درمان ایمپلنت کافی است.
مطالب مرتبط:
ملاحظات خاص ماگزیلای خلفی و سینوس ماگزیلا