دندان در شرایط طبیعی واجد حرکت فیزیولوژیک در جهات افقی، عمودی و چرخشی است. مقدار این حرکت در دندان طبیعی به سطح و شکل ریشه بستگی دارد. بنابراین تعداد و طول ریشه ها، قطر آن ها، شکل و موقعیت و سلامت لیگامان پریودونتال در لقی دندان تأثیر گذار هستند. لقی بالینی یک دندان سالم در عمودی صفر است. حرکت واقعی اولیه عمودی دندان حدود 28 میکرومتر بوده و در دندان های قدامی و خلفی یکسان است. در این صورت حرکت ایمپلنت باید بررسی شود.

حرکت عمودی یک ایمپلنت با فیکساسیون محکم تحت نیروی 10-IB تا 3 میکرومتر گزارش شده است که عمدتاً به دلیل خواص ویسکوالاستیک استخوان زیرین است. لقی افقی بیشتر از حرکت عمود است. یک نیروی بسیار سبک (500 گرم) دندان را 56 تا 108 میکرومتر در جهت افقی حرکت می دهد. شل شدن اولیه افقی یک دندان سالم غیر متحرک خلفی کمتر از یک دندان قدامی است و در محدوده 56 تا 75میکرومتر متغیر خواهد بود. این مقدار 2 تا 9 برابر حرکت عمودی دندان است. لقی اولیه افقی در دندان های قدامی حتی از این مقدار هم بیشتر است و در حالت سلامت در محدوده 90 تا 108 میکرومتر قرار می گیرد.

موله مان دریافت که حرکت دندان را می توان به حرکت اولیه و ثانویه تقسیم نمود. لقی اولیه با اعمال نیروی اندک مشاهده می شود، فوراً اتفاق می افتد و نتیجه عمل الیاف پریودونتال است. اگر نیرویی اضافی به دندان وارد شود حرکت ثانویه ای مشاهده می شود که مستقیماً به مقدار نیرو ارتباط دارد. حرکت ثانویه دندان به ویسکوالاستیسیته استخوان مربوط است و در صورت اعمال نیروی زیاد تا 40 میکرومتر هم مشاهده شده است.

مطالب مرتبط:

طول عمر و ماندگاری ایمپلنت