کاهش ارتفاع استخوان در ماگزیلا و مندیبل باعث شده که مطالعاتی در این خصوص انجام شود بدین صورت که در مطالعه ای که روی 179 بیمار سفید پوست با درجات متفاوتی از آتروفی فک انجام گرفت کلاپس لب ها و ساختار عضلانی دور لب ها توسط ساتن و همکارانش بررسی شد. انقباض عضلات اربیکولاریس اوریس و باکسیناتور در بیماری با آتروفی استخوان متوسط تا شدید مودیولوس و عضلات شکلک ساز (عضلات نشان دهنده احساسات) را به سمت عقب و مدیال جا به جا می کند. در نتیجه یک کامیشور باریک، معکوس شدن لب ها و گود شدن گونه ها به عنوان یافته های بسیار شایعی مشاهده خواهند شد. خانم ها معمولاً از دو روش برای مخفی کردن ظاهر نازیبا که به علت تحلیل ارتفاع استخوان فکی، لب های آن ها به داخل کشیده شده، استفاده می کنند: یا این که اصلاً رژ لب نمی زنند و از حداقل آرایش استفاده می کنند تا بدین ترتیب توجه کمتری متوجه این نواحی از صورت شود، یا این که رژ لب را روی پوست و بالاتر از ورمیلیون لب مورد استفاده قرار می دهند تا لب ها پرتر و حجیم تر به نظر بررسند.
گود شدن شیار نازولبیال و افزایش عمق سایر خطوط عمودی در لب بالا به طور طبیعی با افزایش سن ارتباط دارد. اما تمام این خطرات با تحلیل استخوان تسریع می شود. این مسأله اغلب با افزایش زاویه کالوملا – فیلتروم همراه می شود. بدین ترتیب بینی بزرگ تر از زمانی به نظر می رسد که لب ها ساپورت کافی داشته باشند. مردان گاهی برای مخفی کردن این مسأله سبیل می گذارند. لب بالا به طور طبیعی با بالا رفتن سن طویل تر می شود که نتیجه نیروی جاذبه و از بین رفتن تون عضله است؛ در نتیجه هنگامی که لب در حالت استراحت قرار دارد دندان های قدامی کمتر دیده می شوند. این قضیه به خاطر “پیر شدن “لبخند است چون هر بیمار جوان تر باشد در حالت استراحت لب بالا یا لبخند زدن دندان ها بیشتر دیده می شوند. کاهش تون عضله در بیماران بی دندان تسریع شده و طویل شدن لب بالا در سنین پایین تر رخ می دهد. . در بیماری خانمی با 68 سال سن دچار این بیماری می باشد تحقیقات روی این خانم و گرفتن رادیوگرافی پانورامیک مشاهده شده که در قسمت هایی که در قدام مندیبل دارای ایمپلنت بوده ارتفاع استخوان مندیبل باقی مانده و در قسمت های دیگر به خصوص در ماگزیلا به شدت تحلیل داشته است.
اتصالات عضلات با آتروفی استخوان تحت تأثیر قرار می گیرد. بافت شل و آویخته می شود و “غبغب” یا “چانه جادوگری” ایجاد می شود. این تأثیر تشدید می شود چرا که کاهش تون عضلانی با از دست رفتن دندان ها، کاهش همزمان در نیروی جویدن و تحلیل استخوان در نواحی که قبلاً استخوان ها چسبندگی داشتند اتفاق می افتند.
بیماران نمی دانند که این تغییرات بافت سخت و نرم به خاطر از دست دادن دندان ها است. در میان کسانی که از دنچر استفاده می کنند 39% به مدت بیشتر از 10 سال فقط از یک پروتز استفاده کرده اند. متخصص قادر به ارزیابی بیمار نیست مگر این که آن ها هر سال برای ویزیت مراجعه کنند. بنابراین پیامدهای از دست رفتن دندان ها در همان مراحل ابتدایی درمان باید به بیماران با بی دندانی کامل و بی دندانی پارسیل توضیح داده شود.
مطالب مرتبط:
