کسانی که ایمپلنت برایشان مناسب نیست

استفاده از ایمپلنت محدودیت سنی ندارد اما بهتر است سیستم اسکلتی رشد کافی داشته باشد و درمان و جراحی ایمپلنت پس از اتمام سن بلوغ جسمی آغاز شود. مرحله بسیار مهم در قرار دادن ایمپلنت تشخیص و ارائه طرح درمان مناسب به وسیله دندانپزشک است.

دندانپزشک با معاینه بیمار و انجام بررسی های کلینیکی و رادیوگرافی، کمیت و کیفیت استخوان فک، شرایط لثه و سلامت عمومی بیمار را برای جراحی ایمپلنت بررسی می کند. سلامت عمومی فرد در درمان موفق ایمپلنت بسیار اهمیت دارد و در بیمارانی که سابقه رادیوتراپی دارند یا به امراضی مانند دیابت کنترل نشده یا بیماری ضعف سیستم ایمنی مانند لوسمی و … مبتلا هستند، میزان موفقیت این روش کاهش می یابد. همچنین بیمارانی که سیگار می کشند کاندیدای مناسبی برای این روش نیستند. یکی دیگر از عواملی که باید مورد توجه دندانپزشک قرار گیرد، میزان استخوان کافی است که با استفاده از رادیوگرافی های پیشرفته سه بعدی (CT scan) بررسی می شود. در صورتی که استخوان کافی برای کاشت ایمپلنت در دسترس نباشد، ابتدا باید پیوند استخوان انجام داد و پس از گذشت حدود 3 ماه اقدام به قرار دادن ایمپلنت کرد.

برای قرار دادن ایمپلنت جراحی لازم است

جراحی ایمپلنت به دو صورت انجام می شود؛ روشی که فقط یک مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی نیز در همان جلسه قرار داده می شود و روش دو مرحله ای که دو مرحله جراحی دارد و قسمت تاجی در جلسه دوم (پس از چند ماه) روی پایه قرار می گیرد. جراحی ایمپلنت همراه با بی حسی موضعی است و در مطب انجام می شود و عوارض آن مانند دیگر جراحی های متداول شامل تورم و درد است که با مصرف داروها قبل و بعد از جراحی می توان این عوارض را کاهش داد.

مطالب مرتبط:

دستورالعمل پس از جراحی ایمپلنت