فشردن دندان ها به هم عادتی است که دو سطح دندانی که همان سطح اکلوزالی هست، بر یکدیگر وارد می کنند. افزایش لقی و حرکت دندان ها ممکن است نشانه یک نیروی فراتر از حد فیزیولوژیک، تحلیل استخوان و یا ترکیب آن ها باشد. این امر نیاز به تحقیقات بیشتری با توجه به پارافانکشن دارد و هنگامی که یک ایمپلنت در میان دندان های لق شده مستقر گردد بسیار مهم است. ایمپلنت محکم هنگامی که با دندان های لق احاطه شود، بیش از ظرفیت خود ممکن است نیروی اکلوزالی را دریافت کند. Fremitus، یک نوع حرکت لرزشی دندان است که معمولاً در بیمار با clenching بروز می کند. برای ارزیابی این وضعیت، انگشت دندانپزشک به صورت برهنه با سطح فیشیال یک دندان تماس پیدا می کند و لرزش دندان را هنگامی که بیمار دندان هایش را بر هم می زند، حس می کند. Fremitus علامت خاص نیروهای اکلوزالی افزایش یافته موضعی است.

سایش ها (اروژن هایی) سرویکالی به صورت اولیه یک علامت پارافانکشن های براکسیزم یا clenching است. در گذشته black،  به تعداد 8 تئوری معروف gingival ditching دندان ها را آنالیز کرد و همه را بدون نتیجه دانست. این مشاهده معمولاً سایش مسواکی خوانده می شود. mccoy این شرایط را روی دندان های دیگر، تنها یک دندان، و حتی روی دندان های حیوانات مشابه گزارش کرد. پارافانکشن ارتباط مشترکی بود که بین بیمارانی که این شرایط را دارا بودند، وجود داشت. یک یافته کلینیکی clenching بردرهای Scalloped زبان است. زبان معمولاً در مقابل سطح لینگوال دندان های ماگزیلا هنگام clenching محبوس می شود. این عادت یا بیماری است و نمی توان گفت مشکل از ایمپلنت قرار گرفته درون دهان بیمار است.

مطالب مرتبط:

دینامیک نیروهای جویدن