ایمپلنت دندان از طریق پیوند استخوان یکی از رایج ترین راه حل ها برای پر کردن فضایی است که به دلیل از دست دادن دندان ایجاد می شود.

با این حال، یک مسئله کوچک ممکن است پیش بیاید که می تواند کار را مختل کند : اینکه آیا استخوان کافی دارید یا نه.

بسیاری از جراحان دندانپزشکی توصیه می کنند بلافاصله پس از از دست دادن دندان، ایمپلنت دندان را انجام دهید.

(اگرچه ظرف شش ماه آینده نیز قابل قبول است) تا از تحلیل استخوان جلوگیری شود. از دست دادن استخوان می تواند فرآیند ایمپلنت دندان را پیچیده کند و بسته به شدت آن نیاز به پیوند استخوان پیدا کنید.

علت از دست دادن استخوان فک دندان چیست؟

وقتی دندانی را به دلیل بیماری لثه، پوسیدگی، یا هر دلیل دیگری از دست می‌دهید، استخوان در ناحیه خالی شروع به فرسایش می کند.

بدن شما شروع به جذب مجدد سلول‌های استخوانی در فرآیندی به نام تحلیل می‌کند که منجر به از دست رفتن استخوان فقط در ناحیه دندان از دست رفته می‌شود. (استخوان بقیه فک دست نخورده باقی می‌ماند).

این از دست دادن استخوان برای ایمپلنت دندان مشکل ساز می شود، زیرا ممکن است استخوان کافی برای تنظیم ایمپلنت وجود نداشته باشد.

با ایمپلنت دندان، بدن شما درک می کند که ریشه دندان در حال حاضر وجود دارد و روند جذب را که منجر به تحلیل استخوان می شود متوقف می کند. از این رو، می توانید کاشت ایمپلنت های دندانی را بلافاصله پس از از دست دادن دندان، انجام داد.

بررسی گزینه های موجود برای ایمپلنت های دندانی درصورت تحلیل استخوان فک

گزینه شماره 1.

پیوند استخوان با استفاده از استخوان خودتان.

اولین گزینه ای که در دسترس بوده، پیوند استخوان با استفاده از استخوان بدن خودتان است که پیوند استخوان اتوژن یا اتوگرافت نیز نامیده می شود.

ما معتقدیم که اتوگرافت بهترین منبع استخوان برای پیوند استخوان است.

زیرا از بافت زنده همان بدن با سلول های دست نخورده استفاده می کند. این سلول‌ها می‌توانند به سلول‌های استخوان‌ساز تبدیل شوند که به ترمیم و التیام ناحیه کمک می‌کند. به طور معمول، ما از استخوان چانه (به نام “راموس”) یا از قسمت های پشتی فک برای پیوندهای استخوانی استفاده می کنیم. این مکان‌های غیر ضروری و ثانویه هستند که می‌توانند استخوان مورد استفاده برای پیوندهای استخوانی را، فراهم کرد.

گزینه شماره 2.

پیونداستخوان با استفاده از استخوان اهدایی.

استفاده از آلوگرافت، که یک پیونداستخوان با استفاده از استخوان اهدایی انسان از منبعی غیر از خودتان است.

در صورت نداشتن استخوان کافی در دسترس شماست.

استخوان آلوگرافت به روش های مختلفی پردازش می شود. به این شکل که از آلوگرافت استخوانی استفاده می‌کنند که دمینرالیزه شده. و در حالت انجمادی خشک شده است.
که به ماده اجازه می‌دهد تا خواص سلول‌سازی خود را حفظ کند و در عین حال عاری از انتقال بیماری باشد.

گزینه شماره 3.

پیوند استخوان با استفاده از استخوان حیوان.

پیونداستخوان با استفاده از استخوان از منابع غیر انسانی امکان پذیر است. این‌ها زنوگرافت نامیده می‌شوند.

که از استخوان گاوها، برای پر کردن شکاف‌های ایجاد شده ناشی از از دست دادن استخوان استفاده می‌کنند. زنوگرافت مزایا و معایبی نسبت به گزینه‌های پیوند استخوان دندان مبتنی بر انسان مانند اتوگرافت و آلوگرافت دارد. از آنجایی که استخوان از گونه‌های متفاوتی است، پیوند زنوگرافت به زمان بیشتری برای بهبودی نیاز دارد.

و تشکیل استخوان معمولا ضعیف‌تر از زمانی‌ست که از استخوان انسان استفاده می‌شود.

با این حال، استخوان زنوگرافت می‌تواند در مقادیر زیاد برداشت شود.

یکی دیگر از گزینه‌های پیونداستخوان دندانی فراتر از اتوگرافت، آلوگرافت و زنوگرافت وجود دارد که ممکن است به شما امکان دهد استخوان کافی برای ایمپلنت‌های دندانی داشته باشید و آن رفتن به مسیر مصنوعی است.

گزینه شماره 4.

پیونداستخوان با استفاده از استخوان مصنوعی.

پیشرفت‌های فناوری، روش‌های دریافت ایمپلنت‌های دندانی پیوند استخوان را برای بیماران تغییر داده است.

تعدادی از مواد مصنوعی ساخته شده است که به بیماران امکان می دهد ایمپلنت های دندانی را با استفاده از ماتریس های پیوند استخوان مصنوعی دریافت کنند. این مواد مانند سایر پیوندهای استخوانی عملکرد داربست را انجام می دهند.