نام دیگری که می توان برای ایمپلنت گذاشت، درون کاشت می باشد که همگی به همین نام یا مثلا کاشت دندان هم می شناسیم. در واقع یک شی مصنوعی که در دهان قرار داده می شود تا جای عضوی که از دست رفته کار کند.
ایپملنت با آلیاژ مخصوصی که دارد روی لثه قرار می گیرد و بعد دندان مصنوعی روی آن کارگذاری می شود. حال در ایران مدل جدیدی از ایمپلنت دندانی ساخته شده که یکی از اعضای هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس گفته با تحقیق روی عنصرهایی از جمله تیتانیوم و آلیاژهای آن نوعی خاص و جدید از ایمپلنت ها ارائه شده که هزینه اش به صرفه تر و کمتر است.
در واقع طرحی که ارائه داده شده بیشتر در جهت یک فرآیند دوستدار محیط زسیت بوده که این طور اعلام شده که نه تنها در الکترولیت آن از مواد غیر سمی استفاده شده، هم چنین در نتیجه چنین امری اعمال پوشش کامپوزیتی روی قطعات تیتانیومی آن باعث شده که عملکرد این قطعات در محیط بدن بهتر باشد و بهبود پیدا کند.
هم چنین در ادامه باید یادآور شد که عنصر تیتانیوم به خاطر شکل ساختاری خاصش در برابر خوردگی و این دست عوامل، مقاومت دارد و استحکام بالایی را دارا می باشد، نیز با وزن کمی که دارد بهترین مورد برای پیشنهاد جهت استفاده در کاشت دندان می باشد که خود دستیابی به تکنولوژی خاص و بسیار خوبی می باشد.
اما عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس یادآور شده است که با توجه به این که به چنین محصول مهمی دستیابی پیدا کرده اند، امید است که با حمایت بنیاد ملی نخبگان و حمایت وزارت علوم به تجاری سازی و پراکندگی آن بپردازند.
جای گفتن دارد که چنین تحقیقات ارزشمندی حاصل تلاش های دکتر محمود خضرایی و علیرضا صبور روح اقدم می باشد که از اعضای هیات علمی دانشگاه می باشند و نیز حسین شریفی تودشکی که دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد است و آقای قاسم براتی دربند که دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه می باشد و حتی نتایج این تحقیقات ارزشمند این بزرگواران در مجله Tribology International به چاپ رسیده است.
مطالب مرتبط :
