هزینه ی درمان های رایج برای حفظ یک دندان در طی سال های اخیر افزایش یافته است. هزینه ی درمان اندودونتیک یک دندان چند ریشه ای به هزینه ی جراحی ایمپلنت بسیار نزدیک شده است. هنگامی که افزایش طول تاج و درمان پست نیز لازم است، هزینه ی درمان حتی بیشتر از هزینه ی کشیدن دندان و  کاشت ایمپلنت خواهد شد. بنابراین تصمیم بر درمان یک دندان یا کشیدن آن و کاشت ایمپلنت به هزینه ی خدمات ارائه شده بستگی دارد. در دندان مولر طبیعی که نیازمند درمان اندودونتیک، قطع ریشه، پست و کور و نهایتاً وجود ریشه ای با سطح تماس ضعیف است، کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت بسیار مقرون به صرفه تر است.

کاشت ایمپلنت در ناحیه پس از کشیدن دندان هزینه ی کمتری داشته و پروگنوز دراز مدت آن قابل پیش بینی تر است. با این حال کشیدن دندان هایی که پروگنوز آن ها پس از درمان های اندودونتیک یا پریودنتال خوب است توصیه نمی شود. نتیجه ی درمان با ایمپلنت نیز 100% قابل پیش بینی نیست و ایمپلنت ها نباید جایگزین دندان هایی که پروگنوز خوب یا حتی معمولی (fair) دارند بشوند.

دندانپزشک با استفاده از ایندکس های پروتزی، پریودنتال و اندودونتیک دندان های طبیعی را از نظر کیفیت و میزان سلامتی ارزیابی می کند. پس از این کار دندانپزشک دوام دندان را برآورد کرده و با استفاده از قانون مشخصی تصمیم به کشیدن یا حفظ دندان می گیرد. چنانچه دندان طبیعی پس از 10 سال پروگنوز مطلوب داشته باشد.، در طرح درمان منظور می شود. تصمیم به کشیدن دندان نیازمند داشتن اطلاعات کامل تری است. 

مطالب مرتبط:

مراقبت های لازم پس از کاشت ایمپلنت