موقعیت ایده آل برای کسب تجربه در دندانپزشکی ایمپلنت ها جراحی تک دندان خلفی، خارج از ناحیه استتیک و جراحی در حجم استخوانی زیاد است. میزان موفقیت جراحی برای ایمپلنت تک دندان خلفی پیش از 98% گزارش شده است. گزارش های دانشگاهی نشان می دهد دانشجویان دوره عمومی نیز نتایج بسیار درخشانی در جایگذاری این ایمپلنت ها به دست آورده اند.
بل و همکارانش هیچ گونه شکستی را در 120 ایمپلنت که توسط دانشجویان دندانپزشکی جایگذاری شده بودند در عرض مدت 4 سال مشاهده نکردند. جایگذاری ایمپلنت تک دندان خلفی به لحاظ تکنیک نسبت به درمان ریشه یک دندان تک کانال آسانتر و دارای خطر کمتر است. در مقایسه با کار کردن روی پالپ عفونی با موقعیت های مختلف موضعی، جراحی ایمپلنت روی استخوان سالم و موقعیت کلینیکی ایده آل انجام می شود.
در درمان ریشه فایل و پر کردگی باید حدود 5/0 میلیمتر از انتهای ریشه فاصله داشته باشند. در حالی که ایمپلنت می تواند بین 5/0 تا 10 میلیمتر از لندمارک آناتومیک فاصله داشته باشد. در درمان ریشه باید دبری های نکروتیک از کانال مستطیل شکل، کانال های جانبی، انحنای ریشه یا دیلسریشن ها خارج شوند. در حالی که استئوتومی ایمپلنت در مقطع عرضی گرد بوده و با دریل های گرد و همیشه در یک کانال مستقیم صورت می گیرد.
در درمان ریشه پر کردن کانال باید با مواد پلاستیکی انجام شود تا آبچوره کردن کانال های بد شکل و بی قاعده امکان پذیر شود. پر شدگی کوتاه می تواند باعث شکست درمان شود. در حالی که حفره ایجاد شده برای ایمپلنت با ایمپلنتی پیش ساخته و دقیقاً هم اندازه استئوتومی پر می شود. هر گونه پر شدگی کوتاه استئوتومی توسط استخوان مجاور ایمپلنت بدون هیچ گونه عارضه کلینیکی پر می شود. جراحی ایمپلنت تقریباً در هر زمانی قابل انجام است و چند ماه بعد وضعیت استخوان کاملاً بهبود یافته و مشابه استخوان اصلی ناحیه می شود.
مطالب مرتبط:
