ارزیابی پزشکی بیماران متقاضی درمان ایمپلنت مسأله‌ی قابل توجهی است که باید برای تک تک این بیماران در نظر گرفته شود. یک مطالعه‌ی گذشته نگر بر روی اطلاعات بایگانی شده در اداره‌ی امور سربازان بازنشسته نشان داد که وضعیت پزشکی بیماران (به عنوان مثال تاریخچه‌ی پزشکی، رده‎ی قرارگیری در طبقه بندی انجمن پزشکان متخصص بیهوشی آمریکا (ASA) و تاریخچه‌ی درمان) با شکست درمان ایمپلنت ارتباط مستقیم دارد. 

ارزیابی پزشکی

ارزیابی پزشکی در دندانپزشکی ایمپلنت در درجه‌ی اول اهمیت قرار دارد، به نحوی که حتی شاید اهمیت آن بیشتر از تمام دیگر قواعد و مقررات دندانپزشکی باشد. درمان ایمپلنت اساساً یک قاعده‌ی منظم شامل مراحل جراحی، پروتز و نگهداری برای بخش مسن تر جامعه است. نیاز به درمان های مرتبط با ایمپلنت با بالاتر رفتن سن بیماران افزایش می یابد و در نتیجه دندانپزشکی که کار ایمپلنت انجام می هد بیشتر از سایر متخصصان در عرصه‌ی دندانپزشکی با بیماران مسن سر و کار دارد. تخمین زده شده است که 12 درصد جمعیت آمریکا 65 ساله یا مسن تر هستند و انتظار می رود که در سال 2030 این میزان به 21 درصد (64/6 میلیون نفر) برسد. این بیماران درخواست دارند که درمان های شکست خورده‌ی پروتز ثابت خود را با ایمپلنت جایگزین کنند و یا وضعیت پروتزهای متحرک خود را بهبود بخشند. افزایش طول عمر، احتمال افزایش تعداد افراد مسن در کارهای دندانپزشکی را بالا می برد؛ بنابراین، طراحی ارزیابی های پزشکی و فیزیکی برای تطبیق با مشکلات خاص این بیماران اهمیت زیادی دارد و باید بدان توجه کرد.