بیماری های مزمن و ابتلا به چندین بیماری به طور همزمان مشخصه ی سالخوردگی است. تحقیق در میان بیماران نشان می دهد که 80 درصد افراد مسن حداقل به یک بیماری مزمن مبتلا هستند. نیمی از افراد مسن تر از 65 سال به آرتریت، 42 درصد آن ها به فشار خون بالا، 34 درصد به سایر مشکلات قلبی – عروقی و بیش از 40 درصد به نقص شنوایی مبتلا هستند. سایر وضعیت های مرتبط با سالخوردگی عبارتند از افزایش ابتلا به دیابت، مشکلات نقص ایمنی، مشکلات ارتوپدیک (پوکی استخوان) (17درصد)، نقص اعضای حسی و همین طور بیماری های دژنراتیو. تأثیرات بیماری های مزمن بر روی افراد بالای 65 سال دو برابر است و فرآیند پاتولوژیک را تحت تأثیر قرار می دهد. بنابراین ممکن است خطرات فردی ناشی از عمل جراحی را بالا ببرد و پروگنوز را متأثر کند. استفاده از انواع دارو و درمان با بالا رفتن سن افزایش می یابد. 

ز نان معمولاً بیشتر از مردان، و حداقل 75 درصد از بیماران 65 ساله و بالاتر دارو مصرف می کنند. با وجود این که بیماران مسن و تنها 12 درصد کل جمعیت تشکیل می دهند، اما 25 درصد توسط پزشکان برای آن ها تجویز می شود. این افراد علاوه بر دارو های OTC متعددی که داروخانه ها تهیه می کنند (عمدتاً مسکن ها)، به طور متوسط 13 نقطه دارویی دیگر نیز در سال دریافت می کنند.

در میان 13 طبقه بندی وسیع از اثرات جانبی دهانی گزارش شده از 200 دارو که بیشتر از سایر داروها تجویز می شوند، خشکی دهان مکان اول را به خود اختصاص می دهد. این مسأله می تواند به عفونت های مکرر توسط گونه های مختلف کاندیدا، افزایش بیماری های پریودنتال و پری ایمپلنت، پوسیدگی های دندانی و عفونت های باکتریایی در اثر کاهش حمایت بزاق، منجر شود. خشکی دهان همچنین سیل دریچه ای پروتزهای انتهای آزاد را کاهش می دهد و خطر ایجاد ساییدگی و نقاط زخمی را بیشتر می کند. درمان پیشنهادی استفاده از بزاق مصنوعی، تحریک کننده های ترشح بزاق، نوشیدن آب زیاد در طول روز، کنترل کامل رژیم غذایی برای کاهش پوسیدگی دندان ها و دوری گزیدن از مصرف تنباکو و الکل است.