دست یابی به موفقیتی پایدار برای پروتزهای متکی بر ایمپلنت نیازمند دانش لازم در زمینه فیزیولوژی، متابولیسم و بیومکانیک استخوان به عنوان یک بافت و به عنوان یک ارگان عضلانی –  اسکلتی است. استخوان یک بافت زنده الیزه(معدنی) است و استخوان ها ارگان هایی منحصر به فرد هستند که از بافت های کلسیفیه و نرم تشکیل شده اند که تأمین کننده ساپورت ساختاری و متابولیک برای دامنه وسیعی از عملکردهای متنوع هستند.

درک استفاده بالینی از بیومکانیک استخوان با عطف توجه به ساختار ژنتیک و مکانیسم های محیطی نمو و تطابق آن آغاز می شود. عوامل رشدی، عوامل ایسکمیک، مکانیسم های القا/ نفوذ عروق (وسکولار) و التهاب ناشی از عوامل مکانیکی توسط ژنوم رمز (کد) می شوند. این مکانیسم های بیولوژیک با عوامل فیزیکی محدوده انتشار و Loading مکانیکی برای تولید مورفولوژی استخوان در کنش و واکنش هستند. اصول ساختاری که کیفیت و کمیت استخوان را کنترل می کنند به طور مستقیم و غیر مستقیم عملکرد استوماتوگناتیک را ساپورت می کنند. تسلط کامل بر نظرات جدید در زمینه فیزیولوژی، متابولیسم و بیومکانیک استخوان یک پیش نیاز ضروری برای نوآوری در کارهای کلینیکی است. این اصول شالوده ای واقعی برای طراحی یک طرح درمان واقع گرایانه هستند که توان تأمین درخواست های استتیک و فانکشنال بیمار را تا حد زیادی داشته باشد.

استخوان یک ساختار دینامیک (پویا) است  و مسأله بیومکانیک استخوان آن را بررسی می شود ، استخوان ساختار پویا دارد که دائماً خود را با محیط اطراف تطابق می دهد. چون اسکلت منبع اصلی ذخیره کلسیم است، ری مدلینگ استخوان فیزیولوژیک در متابولیسم مواد معدنی نقشی حیاتی بر عهده دارد. در مجموع باید گفت استخوان ها برای حرکت، مقابله با جاذبه زمین و انجام عملکردهایی برای ادامه ی حیات (مثلاً جویدن) عواملی ضروری محسوب می شوند.