امروزه دندانپزشکی ایمپلنت به یک علم بالینی قابل فهم برای همگان تبدیل شده است که تحقیقات متعدد و وسیع چیزی را که بسیاری به آن به چشم یک تجربه نگاه می کردند به صورت یک علم در آورده است.تمرکز باورنکردنی روی بیولوژی و بیومکانیک دندانپزشکی ایمپلنت وجود دارد و نتایج تحقیقات کمک کرده اند تا روش ها تغییر کرده و بهبود یابند و به جای آن که به روش های آزمون و خطا متکی باشند، مبتنی بر اطلاعات اثبات شده هستند. بررسی تحقیقات و درک مفاهیم بیولوژیک در دندانپزشکی ایمپلنت باعث بروز اختلاف نظر و چالش در بسیاری از زمینه ها شده است. تئوری ها و روش ها پیشرفت کرده و دچار تغییر شده اند و انواع مواد مورد استفاده در دندانپزشکی ایمپلنت به شکل عجیبی تغییر کرده اند.

رشد فراوان در این زمینه عقاید و ترمینولوژی جدیدی ایجاد کرده که بر اساس دانش جدید مجدداً تعریف شده یا هنوز مبهم هستند. چیزی که در یک مقاله یا در مورد بیماران خاصی ثابت می شود توسط یک مقاله دیگر به طور کامل رد می گردد. در نتیجه دانستن این که کدام پروتکل، روش، ابزار و تکنیک مورد استفاده صحیح است برای دندانپزشک گیج کننده خواهد بود. همزمان با تحقیق و بهبود در زمینه مواد و روش ها تئوری های قدیمی با انتقاد و اختلاف نظر روبرو می شوند. نیازی نیست یافته های قبلی را مورد بحث و مذاکره قرار دهیم؛ گرچه باید تکنیک ها و ابزارها را تا منطق با تحقیقات و تکنولوژی روز باشند. یکی از موارد گسترش دانش و محل مناقشه میان صاحب نظران بحث نگهداری (maintenance) ایمپلنت های دندانی است. تحقیقات اولیه مواد و ابزارهایی را معرفی کردند که با توجه به مواد و روش های تحقیقات در آن مقطع زمانی مناسب بودند اگرچه بسیاری از این ایمپلنت ها هنوز در دهان بیماران بوده و در حال فانکشن هستند، تحقیقات و پیشرفت در تکنولوژی مواد جدیدتر و طراحی های پیشرفته تری را برای ایمپلنت و ساختار آن معرفی کردند که لزوماً چالش های مشابهی از دورنمای نگهداری به همراه نخواهند داشت.