نتایج مقالات بررسی شده در سال های 1991 -2011 در خصوص اوردنچرهای ایمپلنت مواردی بیان می شود. بررسی نتیجه ای که در مقالات در بین سال های مذکور انجام شد، موفقیت کلی فک بالا و پایین برای اوردنچر به ترتیب 86.6 درصد و 95.8 درصد بود. در واقع نشان می دهد که پروتز ایمپلنت اوردنچر نتایج قابل پیش بینی را فراهم می کند که ثبات پیشرفت، عملکرد و درجه بالایی از رضایتمندی نسبت به دندان مصنوعی بود.
تحلیل استخوان آلوئول در داخل دندان رخ خواهد داد. این اتفاق ادامه دار و غیر قابل برگشت است. مقدار و اندازه ی استخوان آلوئول به عواملی مانند سن، جنس، آناتومی صورت، سوخت و ساز بدن، بهداشت دهان، پارافانکشنال، سلامت عمومی، وضعیت تغذیه، بیماری های سیستماتیک، پوکی استخوان، مصرف دارو و … بستگی دارد.
بیماران با دنچر کامل ریج کمتری نسبت به بیماران بی دندانی هستند که هرگز پروتز دریافت نکرده اند. پروتز ایمپلنت به عنوان یک گزینه ی درمانی مناسب جایگزین خوبی به عنوان توانبخشی بیمار بی دندان، ثبات، فانکشن و زیبایی به خصوص در فک پایین است. استفاده از ایمپلنت برای بیماران بی دندان، در واقع حفظ استخوان موجود نسبت به دندان های مصنوعی معمولی است.
در مورد آثاری که مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، این موارد را نشان می دهد: قطر ایمپلنت، طول، تعداد، موقعیت، توانبخشی پروتز، در اوایل و بارگذاری فوری، میزان موفقیت ایمپلنت در فک پایین و اوردنچر فک بالا.
آتروفی پیشرفته که باعث از بین رفتن پتانسیل کل شده
افراد مسن که در سال های زیادی از پروتز کامل استفاده می کردند و احساس می کنند که مهارت های حرکتی خود را از دست داده اند.
افرادی که قادر به استفاده از دندان مصنوعی کامل نیستند.
در صورت به خطر افتادن پروتز معمولی، به عنوان مثال: پارافانکشنال، خشکی دهان و …
قطر ایمپلنت بستگی به عرض استخوان آلوئول دارد، تعیین طول ایمپلنت در حالی که ارتفاع استخوان در دسترس باشد 4.1 میلیمتر و برا ی قدام مندیبل فک بالا 4.1 میلیمتر است. طول ایمپلنت باید 10 میلیمتر و حداقل قطر 3<- 7 و 10 میلیمتر است. شواهدی وجود دارد که افزایش شکست برای ایمپلنت های کوتاه را بیان می کند. اگر چه مطالعات بیشتری در مورد قطر ایمپلنت ها لازم است انجام شود. استفاده از ایمپلنت با قطر استاندارد اغلب ممکن است برای بیمار راحت تر باشند.
منبع: www.ncbi.nlm.nih.gov
مطالب مرتبط: