کاربرد تصویربرداری در حین جراحی به طور عمده تغییراتی ایجاد کرده است، به گونه ای که جراحی ایمپلنتولوژی کامل شده است.
در قدیم، ایراد رادیوگرافی پری اپیکال قبل از عمل عدم کارایی آن به لحاظ زمانی بود. برای تعیین محل و موقعیت ناحیه استئوتومی، یا برای شناسایی یک ساختار حیاتی، استفاده از فیلم های رادیوگرافی معمولی حدود 6 دقیقه زمان مصرف می کند. به همین دلیل، متخصصین ندرتاً محل ساختارهای آناتومیک را درحین جراحی تعیین می کنند. با تکنولوژی جدید رادیوگرافی دیجیتال، تصاویر فوری به دست می آیند و امکان تکمیل تصاویر چندگانه را در یک لحظه از زمان فراهم می کنند. فواید اضافه تصویربرداری حین جراحی، شامل دستکاری تصاویر، درجه بندی، اندازه گیری های دقیق و تنظیم موقعیت قرار گیری و رعایت پروتکل کنترل عفونت است.
تصویربرداری فوری پس از جراحی
یک رادیوگرافی با فیلم ساده (پری اپیکال یا پانورامیک) باید بعد ار جراحی گرفته شود تا این تصویر به عنوان پایه (مبنا) برای فیلم های آینده به کار رود. سایر ابزارهای تصویر برداری ممکن است برای ارزیابی ناحیه این در اطراف ساختارهای حیاتی به کار روند.
تصویربرداری با اباتمنت و اجزای پروتزی
هنگامی که به ارزیابی برای قالب گیری انتقال همراه با چگونگی قرار گرفتن اجزای اباتمنت 2 قسمتی می پردازیم، رادیوگرافی هایی برای تعیین تطابق مؤثر و صحیح باید صورت گیرد. به دلیل رزولوشن فضایی بالایی آن ها برای تشخیص هر گونه عدم هماهنگی باید از رادیوگرافی های داخل دهانی استفاده شود. اگر چه، باید توجه شود که دستجات اشعه x باید با زاویه قائمه بر محور طولی ایمپلنت بتابند. زبرا حتی یک زاویه کم ممکن است یک فضای خالی کوچک موجود را از نظر پنهان کند. در مواردی که قرار دادن فیلم برای رادیوگرافی های پری اپیکال دشوار است، رادیوگرافی های بایت وینگ یا پانورامیک ممکن است به کار روند.
تصویربرداری پس از قرار دادن پروتز
هیچ شاهد علمی مبنی بر اینکه درجه پایین تابش یونیزه کننده دارای اثر زیان آور روی متابولیسم و ترمیم استخوان است، وجود ندارد. اگر چه رادیوگرافی ها نباید به صورت تکراری و بدون ضرورت گرفته شوند. تنها در مواردی که احتیاج به اطلاعات بیشتر است یا یک مشکل احساس می شود، تصویربرداری اضافی استفاده می شود، وقتی به دنبال مشکلات متعاقب قرار دادن ایمپلنت هستیم، رادیوگرافی پانورامیک ایده آل ترین روش تصویربرداری در ایمپلنت های چند گانه است. در موارد ایمپلنت منفرد یا مواردی که اطلاعات با جزئیات بیشتری در ارتباط با ایمپلنت مشاهده شده در پانورکس لازم است، رادیوگرافی های پری اپیکال تکنیک تصویربرداری انتخابی هستند. یک رادیوگرافی پس از قرار دادن پروتز لازم است گرفته شود تا به عنوان یک مبنا برای ارزیابی صحت تطابق اجزا و همچنین ارزیابی سطح استخوان مارجینال در آینده، عمل کند. دقت باید شود که آیا تطابق کافی کلیه اجزا وجود دارد. به علاوه، سطح استخوان مارجینال برای ارزیابی آینده باید تعیین شود.
مطالب مرتبط:
