جایگزینی ایمپلنت : برای جایگزینی یک ایمپلنت بین دو دندان ، فیکسچر بایستی در مرکز فضای مزیودیستای قرار بگیرد به نحوی که فاصله با دندان مجاور یک و نیم تا دو میلیمتر باشد .
پس برای ایمپلنتی با قطر 4 میلیمتر حداقل 7 میلیمتر فضا لازم است. حال چنانچه دندان مولر جایگزین گردد ( فضا 10 تا 12 میلیمتر است) بایستی از ایمپلنت قطورتر استفاده شود تا کانتی لورهای مزیالی و دیستالی به حداقل رسانده شود و چنانچه فضا 14 میلیمتر باشد بایستی از دو ایمپلنت با قطر 4 میلیمتر استفاده گردد تا کانتی لور به حداقل برسد. ( 2*4= 8 میلیمتر (قطر ایمپلنتها) + 2*5/1 = 3 میلیمتر (فاصله دو ایمپلنت با دندانهای مجاور) + 3 میلیمتر حداقل فاصله بین دو ایمپلنت = 14 میلیمتر)
در شکل زیر ایمپلنت به جای ریشه مزیالی قرار داده شده و احتمالا کانتی لور دیستالی منجر به از دست رفتن فیکسچر شده است:
برای جایگزینی دو دندان هم حداقل به دو ایمپلنت نیاز است تا از کاربرد کانتی لور اجتناب گردد.
در مواردی که دو دندان از دست رفته است و یکی از دندانهای از دست رفته مولر باشد فیکسچر قدامی در 1/5 میلیمتری دندان قدامی قرار داده می شود و فیکسچر خلفی به جای قرارگیری در نیمه دندان مولر بایستی در دیستال مولر قرار داده شود تا از ایجاد کانتی لور در دیستال مولر اجتناب گردد:
اگر به هر دلیلی نتوان فیکسچر را در دیستال قرار داد و در مید مولر یا مزیال قرار داده شد، روکش روی آن بایستی در سایز یک پره مولر فرم داده شود. مثلا در شکل زیر پایه خلفی نباید به سایز مولر فرم داده می شد:
استثنائات قانون کانتی لور در جایگزینی دو دندان:
توجه داشته باشید که ایده آل عدم طراحی کانتی لور در پروتز متکی بر ایمپلنت است. پس بایستی سعی شود در تمامی موارد و تا حد امکان از کانتی لور استفاده نکرد. اما در مواردی و با رعایت ملاحظاتی می توان از کانتی لور استفاده نمود:
– در مواردی که دو سانترال پایین از دست رفته اند و فضای موجود کمتر از 12 میلیمتر باشد. در این حالت یک ایمپلنت قطورتر در ناحیه سانترال قرار می گیرد و دندان لترال کانتی لور فرم داده می شود
– در مواردی که سانترال و لترال بالا از دست رفته و فضا کمتر از 12 میلیمتر باشد. در این حالت فضای کمتر از 12 میلیمتر بسیار کم پیش می آید زیرا دندان سانترال معمولا 8 میلیمتر فضا در اختیار می دهد اما چنانچه فضا از 12 میلیمتر کمتر باشد می توان دندان لترال را کانتی لور نمود .
ملاحظات خاص برای کانتی لور ها:
در مواردی که از کانتی لور استفاده می شود بایستی یکسری نکات را به دقت رعایت نمود. این نکات شامل موارد زیر می شود:
– اکلوژن در این موارد بایستی به نحوی تنظیم شود که کراون کانتی لور تا حد امکان خارج از تماس باشد .
– برای فیکسچری که کراونهای دارای کانتی لور بر روی آن قرار داده می شود بایستی حداکثر قطر و حداکثر سطح را در نظر گرفت و از کاربرد ایمپلنتهای باریک به شدت اجتناب نمود .
– در این موارد فاکتورهای نیروی مرتبط با بیمار مثل وجود پارافانکشن، عضلات قوی و یا نیروی بایت شدید بایستی قبل از درمان به دقت مورد بررسی قرار داده شود و در صورت وجود هر یک از این فاکتورها کاربرد کانتی لور کنتراندیکاسیون خواهد داشت .
– تراکم استخوان در این موارد بایستی ارزیابی شود و از کاربرد کانتی لور بر روی فیکسچرهای قرار داده شده در استخوان با تراکم کم اجتناب نمود .
اطلاعات بیشتر درباره جایگزینی ایمپلنت :
