خطر باز شدن خط برش در جراحی ایمپلنت با ابتلا به دیابت و سیگار کشیدن پس از عمل افزایش می یابد. بیماران باید دست کم از 3 روز پیش از جراحی تا زمان التیام جای برش، سیگار را کنار بگذارند. واضح است که پیوند باید در طول دوران التیام در جای خود ثابت باشد. نباید از پروتزهای متحرک متکی بر بافت استفاده شود یا این که باید طوری تنطیم شوند تا از اعمال نیرو روی پیوند جلوگیری شود. ناحیه فلنج یک پروتز متحرک باید به طور کامل برداشته شده و ریج بی دندانی به طور وسیعی ریلیف شود. لازمه این کار این است که بیمار برای گیر پروتز از چسب دنچر استفاده کند. بیمار آموزش می بیند تا از پروتز متحرک موقت صرفاً برای تأمین زیبایی استفاده کند نه فانکشن.

پیگیری دقیق پس از عمل ایمپلنت برای بررسی ناحیه ی پیوند استخوان و حذف نواحی فشار از روی پروتز متکی بر بافت ضروری است. مقبول ترین راه حل های موقت پروتز های پارسیل متحرک یا ثابت متکی بر دندان، بریج های باند شده با رزین یا دنچرهای باند شده به دندان مجاور هستند. استفاده از ایمپلنت های کلاسیک برای ساپورت یک پروتز فوری ثابت در طی فاز التیام برای بیمارانی در نظر گرفته می شود که کمتر قادر به تحمل پروتز متحرک موقت هستند.

مقایسه نواحی داخل دهانی تأمین کننده پیوند برای پیوند انله پیش از جایگذاری ایمپلنت توسط میش گزارش شده است. حجم پیوندی که از ناحیه سمفیز قابل تهیه است تقریباً دو برابر مقداری است که می توان از راموس تهیه کرد (1/74 سانتیمتر مکعب در مقابل 0/9 سانتیمتر مکعب). پیوندی که از راموس تهیه شود اساساً پیوندی کورتیکال است در حالی که بلوک سمفیز کورتیکل/ ترابکولار است. 

مطالب مرتبط:

روش ها و مراحل کشیدن دندان به جهت ایمپلنت