کشیدن دندان طبیعی به جهت کاشت ایمپلنت با یک برش در داخل سالکوس شروع می شود، ترجیحاً با یک تیغ اسکالپل نازک به جای یک پریوستئوم کند، 360 درجه اطراف دندان برای قطع فیبرهای بافت همبند بالای استخوان. سیزده گروه مختلف فیبر بافت همبند در اطراف دندان قرار دارد که شش گروه آن ها مستقیماً به سمنتوم بالای استخوان متصل می شوند. اگر این فیبرها قبل از کشیدن دندان قطع نشوند، تروما به بافت نرم متحمل است. همچنین ممکن است منجر به پاره شدن بافت نرم شود. نوک پاپیلای اینتردنتال بدون عروق بوده و در صورت امکان نباید برش زده شود. بافت نرم نباید کنار زده شود، زیرا احتمال کنار رفتن و جمع شدن بافت نرم حین ترمیم اولیه مخصوصاً در ناحیه پاپی بین دندانی، وجود دارد.

مرحله ی بعدی در کشیدن دندان به روش غیر تروماتیزه مشاهده ی آناتومی تاج و ریشه دندان، مخصوصاً در دندانهای چند ریشه، است. وقتی دندانی در مجاور دندان کشیده شده قرار دارد، مسیر کشیدن دندان معمولاً به خاطر موقعیت دندان کنار بسته شده است. اگر دندان مورد نظر تراش نخورد (مخصوصاً در مزیال و دیستال) ممکن است مینای دندان مجاور خراشیده شود و باعث شود که مسیر کشیدن دندان تغییر یابد، که احتمال شکستن ریشه ها، استخوان یا هر دو وجود دارد. اگر ریشه های دندان متباعد باشند باید قطع شده و هر کدام به عنوان یک واحد مجزا کشیده شود، به جای آن که احتمال شکستن ریشه ها یا استخوان اطراف وجود داشته باشد. 

هنگامی که ریشه ها شکسته می شوند احتمال شکستن استخوان در صورت برداشتن آن ها وجود دارد. اگر برداشتن استخوان اطراف لازم باشد (زیرا دندان شکسته یا پوسیدگی تا حد کرست استخوان دارد) به طور مطلوب باید در سمت لینگوال انجام شود نه از استخوان لبیال. مفاهیم بیومکانیک برای کشیدن دندان از هزاران سال پیش و زمان ارسطو وجود داشته است. مکانیک فورسپس های کشیدن دندان، شامل فواید دو اهرمی که در دو جهت مخالف حرکت کرده و یک فولکروم دارند، می باشد. این موضوع 100 سال قبل از گزارش ارشمیدس بوده است.

مطالب مرتبط:

ایمپلنت ها، بهترین جایگزین دندان های از دست رفته

شانس کمتر ایمپلنت دندانی برای افراد سیگاری